We aleikumusSelam,

Stav islama po pitanju raznih sportova zavisi od toga o kakvoj se vrsti sporta radi, odnosno kakve su posljedice bavljenja tim sportom, da li su pozitivne ili negativne.
Ukoliko se osoba bavi sportom, profesionalno ili rekreativno, a to ne utiče da njen odnos prema vjeri bude negativan, uz to pozitivno utiče na psiho-fizički razvoj osobe, ili se pozitivno odražava na njeno zdravlje, a sa druge strane nikom se ne nanosi šteta, onda je taj sport dozvoljen, jer u njemu nema ničega lošeg, ili elemenata zbog kojih bi ga smatrali zabranjenim.

Međutim, ukoliko se radi o bavljenju sportom koje se negativno odražava na vjeru, zdravlje onoga ko se bavi ili drugih učesnika, u kojem se bespotrebno i beskorisno troši vrijeme, onda je to sport kojim se vjernik ne treba baviti, jer je štetan, a to uzrokuje njegovu zabranu.

Stoga treba svaku vrstu sporta posebno analizirati da bi donijeli sud o njoj. Naprimjer, bavljenje fudbalom, košarkom, rukometom, tenisom, atletikom, gimnastikom, raznim zimskim sportovima, streljaštvom i sl., ukoliko nema nečega vanjskog što ga čini zabranjenim, kao npr. klađenje (kocka), ili namjerno uzrokovanje povreda protivnika, su dozvoljeni sportovi i vjernik u njima može uzeti puno učešće, jer su posljedice bavljenja njima pozitivne.

S druge strane, sportovi kao što su: ragbi, boks, razni drugi tipovi borilačkih sportova, u kojima učesnik namjerno nastoji protivnika udariti, povrijediti i sl. da bi ga onesposobio, to jest pobijedio, ili lično bude izložen povredama koje se negativno odražavaju na njegovo zdravlje (npr. u boksu su povrede takve da često uzrokuju trajna oštećenja, povrede mozga, oka, lomove i sl.), su sportovi u kojima vjernik ne treba učestvovati, jer su štetni po njega ili drugu osobu, a to uzrokuje njihovu zabranu.

Allah dž.š. je zabranio da čovjek sam sebe upropaštava. Allah dž.š. kaže: “Nemojte svojim rukama sami sebe bacati u propast“, a Poslanik a.s. kaže: “Zabranjeno je nanošenje štete i na učinjenu štetu uzvraćanje na isti način.”

Ukoliko se osoba bavi: boksom, karateom, tekvandoom i sl., rekreativno, bez namjere da drugoga namjerno povrijedi, ili da to zloupotrijebi u razne svrhe, već želi na taj način osposobiti sebe za samoodbranu ukoliko je neko napadne, ili da na taj način održi svoju fizičku kondiciju, onda je bavljenje i ovim sportovima dozvoljeno.

Dakle, dozvola ili zabrana ove vrste sportova zavisi od namjere zbog koje se čovjek bavi njima, te ukoliko je namjera plemenita, to jest, u skladu sa vjerom – onda su dozvoljeni, a ukoliko je ona loša – onda su oni zabranjeni.

Islam zabranjuje sportove u kojima se ljudi nadmeću u ubijanju životinja, ili u kojima akteri na brutalan način ubijaju životinje, kao što je slučaj sa toreadorima u koridi, ili podstiču životinje da se međusobno bore, tako da te borbe uzrokuju povrede istih ili potpuno uginuće, kao npr.: borbe bikova, pasa, pijetlova itd.

Mnogo je drugih vrsta koje nisu ovom prilikom spomenute, ali se nadam da osnovna načela koja utiču na dozvolu ili zabranu, a koja su spomenuta, mogu svakome u dovoljnoj mjeri da pomognu u razrješavanju dileme po pitanju dozvole ili zabrane onoga što nije spomenuto od sportova.
A Allah najbolje zna!

Prof. Jasmin Djanan

Preuzeto sa http://www.n-um.com

vidi manje