Alejkumusselam. Što se tiče riječi Uzvišenog: ”A samo jedan dan u Gospodara tvoga traje koliko hiljadu godina, po vašem računanju” (Al-Hadž, 47), kažu mufesiri da ovaj ajet može imati jedno od dva sljedeća značenja.

Prvo – Da je kratak vremenski period kod Allaha isti kao dugi vremenski period, jedan dan i hiljadu godina su isti kod Allaha uzimajući u obzir moć Uzvišenog Allaha i zbog toga Uzvišeni odgađa kažnjavanje zulumćara i onih koji zaslužuju kaznu.

Drugo – Da jedan dan žestine, straha i strahote na Sudnjem danu je kao hiljadu godina žestine, straha i strahote na dunjaluku.
A što se tiče drugog ajeta, tj. riječi Uzvišenog: “K Njemu se penju meleki i Džibril u danu koji pedeset hiljada godina traje” (Al-Me’aridž, 4),

Takođe mufesiri kažu da može imati dva značenja:

Prvo – Da se pod melecima misli na meleke koji su zaduženi da rade poslove koje ih je Allah zadužio, a pod “ruhom” (kako je spomenuto u ajetu) se misli na sve duše dobrih i loših ljudi, odnosno duše mu’mina i duše kjafira. A pod “penjanjem” meleka i duša se misli na vrijeme dunjalučkog života, odnosno da meleci rade penjući se prema Allahu ono za što su zaduženi u ovom vremenskom periodu, a da se duše nakon smrti penju prema nebesima onako kako je opisano u vjerodostojnim hadisima (pri čemu se penjanje duša mu’mina razlikuje od penjanja duša kjafira), a sve to traje pedeset hiljada godina dunjalučkog vremena. A u svemu ovome se ogleda Allahov kudret i Njegova moć.

Drugo – Da se meleci i Džibril (gdje se pod terminom “ruh” misli na njega) penju Allahu u Danu, tj. na Sudnjem danu koji će trajati pedeset hiljada godina u kojem će biti ljudima sviđan račun, a zatim će nakon toga stanovnici Dženneta završiti u Džennetu a stanovnici Vatre završiti u Vatri.
Ovo su značenja i tumačenja ovih ajeta i mislim da su dovoljno jasni. A što se tiče tvojih riječi “jer Allaha ne obuhvata vrijeme ni prostor”, ajeti uopće ne govore o tome niti ičim ukazuju na takvo nešto. Allah je Stvoritelj i vremena i prostora.

Od akide Ehlu sunneta vel džema’ata je da Allahovu moć i kudret ne umanjuje niti utiče na nju vrijeme i prostor. A to da li Allaha obuhvata vrijeme i prostor nije u takvom kontekstu nešto došlo u šerijatskim tekstovima. Ono što je došlo o prostoru i vremenu je sljedeće: U šerijatskim tekstovima Kur’ana i Sunneta je došlo da je Allah, dželle še’nuhu, svojim bićem iznad Arša, odvojen od Svojih stvorenja, što je akida Ehlu sunneta vel džem’ata.

Takođe, bilježe Buharija i Muslim u svojim Sahihima u hadisu kojeg prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Kaže Uzvišeni Allah: “Uznemirava me sin Ademov, psuje vrijeme a Ja sam vrijeme, smjenjujem noć i dan”, a u rivajetu kod Muslima: “Nemojte psovati vrijeme jer zaista je Allah vrijeme”. Ovaj hadis znači da vrijeme samo po sebi ne može uraditi ništa i nema nikakve moći, nego da je Allah taj koji u tom vremenu radi šta hoće, stvara, oživljuje, umrtvljuje i slično. A to znači da je psovanje vremena u stvari psovanje Allaha, dželle še’nuhu, i zato je došla ova zabrana psovanja vremena. Riječi “Ja sam vrijeme” ne znače da je vrijeme jedno od Allahovih imena, nego da psovanje vremena se vraća na psovanje Allaha, dželle še’nuhu, jer On je Taj ko djeluje u tom vremenu a ne da vrijeme samo po sebi radi nešto. Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio: dr. Zijad Ljakić
Preuzeto sa stranice: http://www.n-um.com