Alejkumusselam.
To što si nazvala zapanjujućom informacijom je u Šerijatu jasno definisano oko čega nema razilaženja među učenjacima. Složni su učenjaci da je dozvoljeno oženiti amidžišnu, dajdžišnu i tetišnu našto ukazuju dva ajeta iz sure En-Nisa (23 i 24).
Kaže Uzvišeni: “Zabranjuju vam se: matere vaše, i kćeri vaše, i sestre vaše i sestre očeva vaših, i sestre matera vaših i bratične vaše, i sestrične vaše, i pomajke vaše koje su vas dojile, i sestre vaše po mlijeku, i majke žena vaših, i pastorke vaše koje se nalaze pod okriljem od žena vaših s kojima ste imali bračne odnose, – ali ako vi s njima niste imali bračne odnose, onda vam nije grijeh -, i žene vaših rođenih sinova, i da sastavite dvije sestre, – što je bilo, bilo je, Allah zaista prašta i samilostan je, -,
I udate žene, osim onih koje zarobite; to su vam Allahovi propisi, – a ostale su vam dozvoljene. Ako želite da im vjenčane darove date i da se njima oženite, a ne da blud činite. A ženama vašim s kojima ste imali bračne odnose podajte vjenčane darove njihove kao što je propisano. I nije vam grehota ako se, poslije određenog vjenčanog dara, s njima nagodite. Allah zaista sva zna i mudar je”. (En-Nisa’ 23-24)
U prvom ajetu i na početku drugog Uzvišeni Allah nabraja koje žene je muslimanu zabranjeno oženiti, a onda kaže: “To su vam Allahovi propisi, – a ostale su vam dozvoljene”. Kažu mufessiri, poput Ibn Kesira, El-Džessasa, Ibnul-‘Arebija, Ibn Dževzija, S’adija, Rešida Ride i mnogih drugih, da se pod ovim riječima “a ostale su vam dozvoljene” misli na sve žene koje nisu spomenute u prethodnom tekstu ajeta. Neki od njih, kao Rešid Rida u svom tefsiru “El-Menar” (5/7) i S’adi u svom tefsiru “Tejsiru el-kerimi er-rahman” (1/173), da bi stvar bila jasnija kažu “riječi Uzvišenog “a ostale su vam dozvoljene”, tj. poput kćerke amidže, kćerke daidže, kćerke tetke od oca i kćerke tetke od majke”. Negirati ovo što je došlo u ova dva ajeta znači utjerivati Uzvišenog Allaha u laž a to je djelo kufra. Zato nema razilaženja među učenjacima ovog Ummeta da je dozvoljeno oženiti kćerku amidže, didže i i tetki sa obe strane. I to je praksa muslimana od ashaba do dana današnjeg pa čak i u Turskoj.
Nakon poznavanja ova dva ajeta (En-Nisa’ 23-24) suvišno je svako filozofiranje oko ove teme.
A što se tiče druge informacije, tj. da svekar može oženiti snahu ako mu sin preseli, ona je suprotna prethodnoj, tj potpuno je netačna. Svekru je zabranjeno za sva vremena da oženi ženu koju je ženio njegov sin, svejedno razveo se njegov sin od nje ili umro. Na ovo ukazuje isti gore spomenuti ajet u suri En-Nisa’ broj 23, tj. riječi Uzvišenog: “i žene vaših rođenih sinova”, odnosno i žene vaših rođenih sinova su vam zabranjene. Takođe, oko ovog nema razilaženja među učenjacima niti smije biti.
Ve billahi tevfik

Na pitanje odgovorio: dr. Zijad Ljakic
Preuzeto sa stranice: http://www.n-um.com