Kada u jednoj zemlji oslabi Tevhid onda se u njoj raširi širk, razvrat i sujevjere.
Islam strogo zabranjuje sihr i bavljenjem tim poslom, kaže Uzvišeni Allah:

(وَٱتَّبَعُوا۟ مَا تَتۡلُوا۟ ٱلشَّیَـٰطِینُ عَلَىٰ مُلۡكِ سُلَیۡمَـٰنَۖ وَمَا كَفَرَ سُلَیۡمَـٰنُ وَلَـٰكِنَّ ٱلشَّیَـٰطِینَ كَفَرُوا۟ یُعَلِّمُونَ ٱلنَّاسَ ٱلسِّحۡرَ وَمَاۤ أُنزِلَ عَلَى ٱلۡمَلَكَیۡنِ بِبَابِلَ هَـٰرُوتَ وَمَـٰرُوتَۚ وَمَا یُعَلِّمَانِ مِنۡ أَحَدٍ حَتَّىٰ یَقُولَاۤ إِنَّمَا نَحۡنُ فِتۡنَةࣱ فَلَا تَكۡفُرۡۖ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنۡهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِۦ بَیۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَزَوۡجِهِۦۚ وَمَا هُم بِضَاۤرِّینَ بِهِۦ مِنۡ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَیَتَعَلَّمُونَ مَا یَضُرُّهُمۡ وَلَا یَنفَعُهُمۡۚ وَلَقَدۡ عَلِمُوا۟ لَمَنِ ٱشۡتَرَىٰهُ مَا لَهُۥ فِی ٱلۡـَٔاخِرَةِ مِنۡ خَلَـٰقࣲۚ وَلَبِئۡسَ مَا شَرَوۡا۟ بِهِۦۤ أَنفُسَهُمۡۚ لَوۡ كَانُوا۟ یَعۡلَمُونَ)
[سورة البقرة 102]
“I povode se za onim što su šejtani o Sulejmanovoj vladavini kazivali. A Sulejman nije bio nevjernik – šejtani su nevjernici: učili su ljude vradžbini i onome cime su bili nadahnuti dvojica meleka, Harut i Marut, u Babilonu. A njih dvojica nisu nikoga učili dok mu ne bi rekli: “Mi samo iskušavamo, i ti ne budi nevjernik!” I ljudi su od njih dvojice učili kako će muža od žene rastaviti, ali nisu mogli time nikome bez Allahove volje nauditi. Učili su ono što će im nauditi i od čega nikakve koristi neće imati iako su znali da onaj koji tom vještinom vlada neće nikakve sreće na onome svijetu imati. A doista je jadno ono za što su se prodali, kada bi samo znali.”el-Bekara 102

Iz ovog ajeta se jasno vidi da onaj ko naučava i radi sihr-vrađbine je kjafir.
Rekli su imam Ahmed, imam Malik, imam Ebu Hanife da je učenje sihra i njegovo podučavanje kufr.
Dok imam Šafija smatra da oni koji naučavaju sihr kada nam opišu svoje radnje pa ako te radnje ukazuju na kufr oni su kjafiri.(Opširnije tefsirul-Kurtubi 2/47)

Rekao je Ibn Kudame rahimehullah: Naukovanje sihra je veliki haram i ne znam da ima oko toga razilaženja. Naš mezheb je da sahir je kafir kad uči o sihru i kad ga radi, svejedno da li smatra to dozvoljenim ili zabranjenim.”( el-Mugni 8/150)

A što se tiče sahira sva ulema je na tome da je kazna za njega da se ubije.
Rekao je Bedžale bin Abde da je Omer radijallahu anhu napisao: “Ubijte svakog sahira i sahiru. Rekao je: I ubili smo tri sahira.” (Sunen Ebu Davud 3043 idr Sahih- Albani)

Kazna za sihirbaza je da se ubije i tu kaznu izvršava vladar ili njegov namjesnik, osim da namjesnik da proglas određenoj skupini da mogu vršiti potragu i kaznu sihirbazima kao što je to učinio halifa Omer radijallahu anhu.
A gdje nema islamskog vladara ili namjesnika vjernici će raditi na suzbijanju ovog kufra prema mogućnostima i datoj situaciji, a moraju ulagati svaki napor da se sihirbazi razotkriju i adekvatno kazne.

Rekao je šejh Ibn Baz rahimehullah:” Kada se ubije sihrbaz njemu se ne klanja dženaza, niti se okupa, niti mu se oblače čefini, niti se ukopava u muslimansko greblje, već se ukopa u kjafirsko greblje.( Fetava Ibn Baz 8/111)

Većina uleme kaže da se od sihrbaza ne prima teoba, ako on učini teobu to je između njega i Allaha, ali se kod muslimana njegovo pokajanje ne prima već se ubija.

A što se tiče namaza za sihirbazima i onima koji prave zapise i čine veliku štetu ljudima, takvi ne mogu biti imami i namaz za takvim je ništavan. Svaki vjernik koji zna koju opasnost ovi ljudi nose po Islam i društvo, takve će prijaviti nadređenim službama koje postavljaju imame da se sklone sa takvih mjesta i da se kazne. Ako te službe ne reaguju onda će učiniti sve kako bi se te hodže razotkrilo i upozorili ljudi na iste i radit će na tome da im što je više moguće onemoguće djelovanje.
Da Allah popravi stanje!

---

Odgovorio dr. Nurudin Ebu Davud Bektaš

Preuzeto sa Facebook stranice “Pitanja i Odgovori” koju on uređuje.

Pridruži se na ovom linku

vidi manje