Alejkumusselam ve rahmetullahi ve berekatuhu.

Hvala Allahu i neka je salavat i selam na posljednjeg vjerovjesnika, a zatim:

Nema smetnje u tome, jer među njima nema rodbinske veze ni po porijeklu niti po mlijeku (dojenju). Zabranjeno je sinu da oženi ženu svoga oca (ako se razvedu) po 22. kur'anskom ajetu u suri En-Nisa. A u 23. ajetu sure En-Nisa je došla zabrana ocu da oženi pastorku (kćerku supruge od drugog muža, u slučaju da se razvede sa njenom majkom) kao i zabrana ocu da oženi suprugu njegovog sina (ako bi se sin razveo od nje). Zatim u 24. ajetu sure En-Nisa, nakon što je Uzvišeni Allah nabrojao pojedinačno ko je sve zabranjen za ženidbu u prethodna dva ajeta, kaže: „A dozvoljene su vam (žene) mimo toga“.

Kaže Uzvišeni:

„I ne ženite se ženama kojima su se ženili očevi vaši – a što je bilo, biće oprošteno; to bi, uistinu, bio razvrat, gnusoba i ružan put. (En-Nisa, 22)

Zabranjuju vam se: matere vaše, i kćeri vaše, i sestre vaše, i sestre očeva vaših, i sestre matera vaših, i bratične vaše, i sestrične vaše, i pomajke vaše koje su vas dojile, i sestre vaše po mlijeku, i majke žena vaših, i pastorke vaše koje se nalaze pod vašim okriljem od žena vaših s kojima ste imali bračne odnose – ali ako vi s njima niste imali bračne odnose, onda vam nije grijeh – i žene vaših rođenih sinova, i da sastavite dvije sestre – što je bilo, bilo je, Allah zaista prašta i samilostan je. (En-Nisa, 23)

I udate žene, osim onih koje zarobite; to su vam Allahovi propisi – a ostale su vam dozvoljene“. (En-Nisa, 24)

Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Alejkumusselam ve rahmetullahi ve berekatuhu.

Hvala Allahu i neka je salavat i selam na posljednjeg vjerovjesnika, a zatim:

U šerijatskim tekstovima, u kojima se govori o ženama koje je dozvoljeno ženiti, se navede žene koje je zabranjeno ženiti, jer je njihov broj manji od onih koje je dozvoljeno. Postoje povodi i razlozi zbog kojih su određene žene zabranjene za ženidbu stalnom zabranom za sva vremena i privremenom zabranom koja kada nestane žena postaje dozvoljena za ženidbu.

Detaljnije o tome pročitaj na ovom linku:

http://zijad-ljakic.com/index.php?option=com_content&view=article&id=707:ene-koje-je-nije-dozvoljeno-eniti&catid=68:propisi-vezani-za-eneenska-pravaabortus&Itemid=94

A što se tiče koljena rodbinske veze do koje je dozvoljeno ženiti nekoga od rodbine, u islamu to nije regulisano koljenima ili stepenima (kako je u zakonima nekih država).

Najbliža rodbina koju je dozvoljeno ženiti po šerijatskim tekstovima su kćerka amidže, dajdže i tetke.

Na ovo ukazuju sljedeći kur'anski ajeti iz sure En-Nisa’:

Kaže Uzvišeni: “Zabranjuju vam se: matere vaše, i kćeri vaše, i sestre vaše i sestre očeva vaših, i sestre matera vaših i bratične vaše, i sestrične vaše, i pomajke vaše koje su vas dojile, i sestre vaše po mlijeku, i majke žena vaših, i pastorke vaše koje se nalaze pod okriljem od žena vaših s kojima ste imali bračne odnose, – ali ako vi s njima niste imali bračne odnose, onda vam nije grijeh -, i žene vaših rođenih sinova, i da sastavite dvije sestre, – što je bilo, bilo je, Allah zaista prašta i samilostan je, -,

I udate žene, osim onih koje zarobite; to su vam Allahovi propisi, – a ostale su vam dozvoljene …”. (En-Nisa’ 23-24)

U prvom ajetu i na početku drugog Uzvišeni Allah nabraja koje žene je muslimanu zabranjeno oženiti, a onda kaže: “To su vam Allahovi propisi, – a ostale su vam dozvoljene”.

Kažu mufessiri, poput Ibn Kesira, El-Džessasa, Ibnul-‘Arebija, Ibn Dževzija, S'adija, Rešida Ride i mnogih drugih, da se pod ovim riječima “a ostale su vam dozvoljene” misli na sve žene koje nisu spomenute u prethodnom tekstu ajeta.

Neki od njih, kao Rešid Rida u svom tefsiru “El-Menar” (5/7) i S'adi u svom tefsiru “Tejsiru el-kerimi er-rahman” (1/173), da bi stvar bila jasnija kažu “riječi Uzvišenog “a ostale su vam dozvoljene”, tj. poput kćerke amidže, kćerke dajdže, kćerke tetke od oca i kćerke tetke od majke”. Negirati ovo što je došlo u ova dva ajeta znači utjerivati Uzvišenog Allaha u laž, a to je djelo kufra. Zato nema razilaženja među učenjacima ovog Ummeta da je dozvoljeno oženiti kćerku amidže, didže i tetki sa obe strane. Ovo je bila i ostala praksa islama i muslimana kroz historiju od ashaba pa do dan danas.

Prema tome, u tvom konkretnom slučaju, nema sumnje da je dozvoljeno da stupite u bračne veze bez obzira koje koljeno bilo.

Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Alejkumusselam ve rahmetullahi ve berekatuhu.

Hvala Allahu i neka je salavat i selam na posljednjeg vjerovjesnika, a zatim:

Propis intimnog odnosa u analni otvor

Došlo je mnogo hadisa koji jasno i nedvosmisleno ukazuju na zabranu spolnog općenja u analni otvor, te da je to jedan od velikih grijeha.

Ti hadisa su:

– “Zaista se Allah ne stidi istine, ne prilazite ženama u njihove dubure (stražnjice)”, bilježi ga Darimi, Nesai’ u “El-Kubra”, Ahmed, Ibn Madže, Bejheki, Ibn Hibban od Huzejme ibn Sabita, radijallahu anhu. Šejh Albani ga je ocijenio vjerodostojnim u “Irvaul-galil” (2005).

– Od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, u više rijaveta:

“Allah neće gledati u čovjeka koji je polno općio sa svojom ženom u njenu duburu (stražnjicu)”, bilježi ga Ahmed.

“Proklet je onaj ko priđe svojoj ženi u njenu duburu (stražnicu)”, bilježe ga Ebu Davud, Darimi, Nesai’ u “El-Kubra”, Ibn Madže, Ahmed i ostali.

“Ko ode proroku i povjeruje mu u ono što kaže, ili priđe ženi koja je u stanju hajza, ili priđe ženi u njenu duburu (stražnjicu), on je čist od onoga što je objavljeno Muhammedu”. Bilježe ga Ebu Davud, Tirmizi, Ibn Madže i Darimi i Ahmed.

U braku

Ako bi muž i supruga upražnjavali taj vid zabranjenog odnosa, za taj prijestup nema keffareta (otkupa) niti određene šerijatske kazne. Supruzi nije dozvoljeno da se odaziva mužu na takav odnos, njoj je dozvoljeno da traži fesh (poništenje braka) ako se muž ne pokaje i ne prestane sa tim zabranjenim činom. Ako se ovaj prekršaj podigne do kadije (šerijatskog sudije), on može odrediti kaznu sa kojom se odvraća od sličnog grijeha, jer je intimni odnos u analni otvor grijeh za koji ne postoji šerijatom određena kazna niti keffaret. (Keššaful-kinna'i, El-Buhuti, 5/190)

Van braka (blud)

Po većini učenjaka, tj. malikijama, šafijama i hanabilima, blud se tretira intimni prilazak ženi svejedno bio u vaginalni ili analni otvor. To jest, nad njima se sporovodi šerijatska 100 bičeva za neoženje i neudate i kamenovanje za oženje i udate, naravno ako se prekršaj podigne do kadije putem priznanja počinitelja ili opružbom svjedoka.

Dok Ebu Hanifa smatra da intimni prilazak ženi u analni otvor nije na stepenu prilaska u vaginalni otvor. Po njemu za bludnjičenje u analni otvor nije ista kazna kao blud u vaginalni otvor. To jest, nema bičevanja (neoženjenim i neudatim) niti kamenovanja (za one koji su u braku a počine blud).

Prema tome, omladina koja upražnjava ovaj vid zabranjenog intimnog odnosa po većini učenjaka se tretira bludnicima i na njih se odnosi kazna 100 bičeva koja je spomenuta u kur'anskom ajetu sure En-Nur.

Kaže Uzvišeni: „Bludnicu i bludnika izbičujte sa stotinu udaraca biča, svakog od njih, i neka vas pri vršenju Allahovih propisa ne obuzima prema njima nikakvo sažaljenje, ako u Allaha i u onaj svijet vjerujete, i neka kažnjavanju njihovu jedna skupina vjernika prisustvuje!“ (En-Nur, 2)

Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Alejkumusselam!

Ono što je općepoznato među muslimanima, svejedno putem usmenog prenošenja ili učenjem u školama, da je osvajanje Konstatinopolja koje se desilo 1453. po Miladiju od strane Muhammeda El-Fatiha i osmanske vojske ostvarenje onoga što je nagoviješteno u Sunnetu od strane Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem.

Međutim, po ovom pitanju učenjaci i historičari imaju podijeljeno mišljenje.

Takođe, detaljna i precizna analiza istog pitanja ne ide sasvim u prilog spomenutom raširenom shvatanju kao što je običaj u mnogim raširenim predajama među ljudima.

Naime, oko osvajanja ili oslobađanja Konstantinopolja (današnjeg Istanbula) prenešena su tri hadisa:

Prvi hadis:

od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Jeste li čuli za grad čiji je jedan kraj prema kopnu a drugi prema moru?” “Da, Allahov Poslaniče”, odgovoriše. A zatim nastavi: “Neće nastupiti Sudnji dan sve dok se protiv njega (tog grada) ne bude borilo sedamdeset hiljada od potomaka Ishaka. Pa kada dođu neće se boriti sa oružjem niti će gađati sa kopljem, reći će  LA ILLAHE ILLELLAH VALLAHU EKBER, pa će pasti jedna od njegove dvije strane – kaže Sevr, a on je jedan od ravija hadisa – Ne znam da je rekao osim ona (strana) koja je prema moru. Zatim će reći drugi put LA ILLAHE ILLELLAH VALLAHU EKBER, pa će pasti njegova druga strana. Zatim će treći puta reći LA ILLAHE ILLELLAH VALLAHU EKBER, pa će im se otvoriti (grad), ući će u njega i kupiti ratni plijen. Dok budu međusobno dijelili ratni plijen doći će im glasnik i reći: Dedždžal se pojavio, pa će ostaviti sve i vratiti se”. Hadis bilježi Muslim u svom Sahihu, a kaže Nevevi u Komentaru Muslimovog Sahiha da se pod pomenutim gradom misli na grad Konstantinopolj.

U ovom hadisu je došlo da će Konstantinopolj osvojiti potomci Ishaka, a to su Rimljani (Evropljani), što je kod mnogih komentatora hadisa izazvalo nejasnoću, zato Ibn Kesir i mnogi drugi tumače da će se to desiti od strane Rimljana koji su prešli na Islam (oni ili njihovi preci) te da će oni osvojiti Konstantinopolj, što nema sumnje da je lijepo tumačenje na koje ukazuje drugi hadis Ebu Hurejre, radijallahu anhu, sa kojim Ibn Kesir i dokazuje ovo tumačenje.

Takođe, bilježi Muslim u svom Sahihu od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, hadis o predznacima Sudnjeg dana u kojem je došlo da će se muslimani boriti protiv Rimljana u El-E'amaku i Dabiku (dva mjesta kod Haleba u Siriji), zatim će osvojiti Konstantinopolj (čije ime je spomenuto u samom tekstu hadisu), pa dok budu dijelili ratni plijen obavijestit će ih šejtan da se Mesih (Dedždžal) pojavio a što je laž, pa će se oni vratiti i kad budu u Šamu on (Dedždžal) će se pojaviti, i dok se budu pripremali za boj sići će Isa, alejhisselam, …

Ova dva hadisa jasno i nedvosmisleno ukazuju da će Istanbul biti ponovo osvojen pred Sudnji dan neposredno prije pojave Dedždžala i silaska Ise, alejhisselam.

Drugi hadis: od Abdullaha ibn Amra ibn ‘Asa, radijallahu anhuma, da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, upitan koji grad će prvi biti osvojen: Konstantinopolj ili Rim? Pa je odgovorio: “Grad Herakla će biti prvi osvojen, znači Konstantinopolj”. Hadis bilježe Ahmed, Darimi, Hakim i Ibn Ebi Šejbe. Vjerodostojnim su ga ocijenili Hakim, Zehebi i Albani a slabim Šuajb Arnaut. S tim da je bliže da je hadis slab jer je u njegovom senedu ravija Hašim ibn Mersed koji je slab, takođe oko pouzdanosti ravije Jahje ibn Ejjuba ima razilaženja.

Treći hadis: od Bišr ibn El-Has'amija, radijallahu anhu, da je čuo Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da je rekao: “Sigurno će biti osvojen Konstantinopolj, divan je emir (komandir) njen (te vojske) emir, divna je vojska ta vojska”.

Kaže (ibn El-Has'ami, radijallahu anhu): “Pozvao me je Meslemetu ibn Abdulmelik (sin halife Abdulmelika ibn Mervana), pitao me pa sam mu ga (taj hadis) ispričao, zatim je poveo i predvodio bitku na Konstantinopolj.Hadis bilježe Ahmed, Ebu Nu'ajm u “M'arifetussahabe”, Buharija u “Et-Tarihu el-kebir”, El-Bezzar u “Zevaidu” i Taberani. Ocijenuli su ga vjerodostojnim Hakim i Sujuti, dobrim Ibn Abdulberr, a El-Hejsemi i El-Busiri kažu da su mu ravije pouzdani. Dok su ga slabim ocjenili Albani, Šu'ajb Arnaut i Abdulkadir Arnaut.

Oni koji hadis ocjenjuju slabim to je zbog ravije Abdullaha ibn Bišra ibn El-Has'amija koji je po njima medžhul (nepoznat ravija), a da je ovaj ravija medžhul na tom stavu su i Ibn El-Medini i Ibn Hadžer, ovog raviju je jedino Ibn Hibban ocijenio pouzdanim a ovo se po njima od njega ne prihvata jer je Ibn Hibbabn poznat po ocjenjivanju pouzdanim nepoznatih ravija.

A oni muhaddisi koji su hadis ocijenili prihvatljivim oslanjaju se na ocjenu ovog ravije pouzdanim od strane Ibn Hibbana. Stav onih koji hadis ocjenjuju slabim je bliže ispravnom, jer je Ibn Hibbabn poznat po ocjenjivanju pouzdanim nepoznatih ravija, a Allah zna najbolje.

Osvajanje Konstantinopolja (današnjeg Istanbula) putem borbe i rata se već desilo 1453. po Miladiju od strane Osmanlija pod vođstvom sultana Muhammeda El-Fatiha. S tim da hadis u kojem je došla pohvala vojsci i osvajaču Konstantinopolja ima slabosti kao što je već spomenuto.

A osvajanje Konstantinopolja (današnjeg Istanbula) bez borbe, tj. sa izgovaranjem šehadeta i tekbira kao što je došlo u hadisu Ebu Hurejre, radijallahu anhu, kod Muslima, se još nije desilo nego je taj događaj od predznaka Sudnjeg dana.

A nagoviješteno osvajanje Rima je došlo u hadisu Abdullaha ibn Amra ibn ‘Asa, radijallahu anhuma, oko čije vjerodostojnosti takođe ima razilaženja, odnosno taj hadis u svom lancu prenosilaca ima slabosti.

Kaže Ahmed Šakir (u fusnoti “‘Umdetut-tefsir”, 2/256): “Oslobađanje Konstantinopolja o kojem smo obradovani u hadisu će biti u skoroj ili daljoj budućnosti koju Allah, azze ve dželle, zna, a to njegovo (grada Konstantinopolja) ispravno oslobađanje, kada se muslimani vrate svojoj vjeri od koje su okrenuli leđa. A što se tiče oslobađanja (grada Konstantinopolja) od strane Turaka koje se desilo prije ovog našeg vremena, ono je bilo priprema za veliko oslobađanje. Zatim je on (ovaj grad) nakon toga izašao iz ruku muslimana od vremena kada je turska vlast obznanila da nije islamska niti vjerska, te sklopila ugovor sa kjafirima, neprijateljima Islama, i uspostavila nad svojim narodom kjafirske paganske zakone. Ponoviće se njegovo islamsko oslobađanje, inšallah, kao što je o tome navijestio Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem”.

Kaže Albani nakon što je naveo hadis Abdullaha ibn Amra ibn ‘Asa, radijallahu anhuma (Es-Silsiletu es-sahiha, 1/3): “A već se ostvarilo prvo oslobođenjene sa osmanlijom Muhammed El-Fatihom kao što je poznato, i to nakon više od 800 godina od obavještenja Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem. A neminovno će se ostvariti i drugo oslobođenje uz Allahovu dozvolu, i vi ćete uskoro saznati njegovu vijest. Nema sumnje da drugo osvajanje zahtijeva povratak muslimanskom Ummetu prvovjernog hilafeta, a to je ono o čemu nas je obradovao sallallahu alejhi ve sellem rekavši u hadisu: “Vjerovjesništvo će biti među vama onoliko koliko Allah hoće da bude, …, (i na kraju hadisa kaže) zatim će biti hilafet na menhedžu vjerovjesništva”.

Shodno gore spomenutom, skupina učenjaka i historičara od onih koji uzimaju da su hadisi od Bišra ibn El-Has'amija i Abdullah ibn ‘Amra ibn El-‘Asa, radijallahu anhum, vjerodostojni smatraju da se ovi hadisi odnose na Muhammeda El-Fatiha i osmansku vojsku i njihovo osvajanje Konstatinopolja koje se desilo 1453. po Miladiju.

Od tih učenjaka su Ak Šemsuddin, Albani (po kojem imaju dva osvajanja Istanbula: prvo i drugo) a od historičara Muhammed Alijj Es-Sallabi.

Dok druga skupina od onih koji uzimaju da su hadisi od Bišra ibn El-Has'amija i Abdullah ibn ‘Amra ibn El-‘Asa, radijallahu anhum, vjerodostojni ili prihvatljivi a koji smatraju da se ovi hadisi ne odnose na Muhammeda El-Fatiha i osmansku vojsku i njihovo osvajanje Konstatinopolja koje se desilo 1453. po Miladiju nego na osvajanje pred Sudnji dan prije pojave Dedždžala i Ise, alejhisselam.

Od tih učenjaka su Ahmed Šakir, Muhammed ibn Abdullah El-Hukkajl i Ibrahim El-Muhajmid.

Njihovo pojašnjenje je da su ovi hadisi došli u općoj formi a hadisi od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, u Sahihu Muslima su pojasnili taj detalj kada će se to osvajanje desiti.

A po učenjacima koji su hadise od Bišra ibn El-Has'amija i Abdullah ibn ‘Amra ibn El-‘Asa, radijallahu anhum, ocijenili slabim, a što je bliže ispravnom, osvajanje Konstatinopolja koje se desilo 1453. po Miladiju od strane Muhammeda El-Fatiha i osmanske vojske nije nagoviješteno veliko osvajanje Istanbula u vjerodostojnom Sunnetu, jer će se ono desiti pred Sudnji dan prije pojave Dedždžala i Ise, alejhisselam.

Prema tome, oko vjerodostojnosti spomenutog hadisa u pitanju ima razilaženja a bliže je da je slab, takođe, učenjaci koji ga prihvataju razilaze se da li se on odnosi na Muhammeda El-Fatiha ili ne. A u hadisima Ebu Hurejre, radijallahu anhu, nije spomenuto da će Mehdi predvoditi vojsku koja će osvojiti Konstatinopolje. A Allah zna najbolje. Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Alejkumusselam.
Spomenuti hadis na kraju pitanja, a koji se jako mnogo upotrebljava i navodi u sličnim povodim, se prenosi od grupe ashaba u nekoliko različitih seneda:

Prvi hadis – od Huzejfe, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko osvane a dunjaluk mu najveća briga nije kod Allaha ninačemu, onaj ko se ne boji Allaha nije kod Allaha ninačemu, a onaj ko se ne brine za opće stvari muslimana on nije od njih”.

Bilježe ga Hakim, Taberani i Sujuti u tri različite rivajeta od Huzejfe, radijallahu anhu. U prvom rivajetu je ravija Ishak ibn Bišr za koga kaže darekutni da krivotvori hadise a Ibn hibban da nije dozvoljeno od njega prenositi hadise osim radi ibreta. Zato za ovaj rivejt kaže Zehebi: “Mislim da je izmišljen”, a Ibnul-Dževzi i Iraki su ga ocijenili slabim zbog ovog ravije.

Drugi rivajet bilježi Tebarani u “El-Evsatu” i “Es-Sagiru” u njegovom rivajetu je Abdullah ibn ebi Džafer Er-Razi koji se izdvojio sa ovim hadisom a njegovo izdvajanje čini hadis veoma slabim – mukerom – zbog slabosti samog ravije kako kaže Ibn Hibban.

I treći rivajet navodi sujuti u “El-ala'i el-masnu'a” kojeg je šejh Alabani ocijenio veoma slabim zbog nekih nepoznatih ravija u njemu i drugih koji su optuženi za krivotvorenje hadisa.

Drugi hadis – od Ibn Mes'uda, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko osvane a briga mu neko mimo Allaha, ‘azze ve dželle, nije kod Allaha ninačemu, a onaj ko se ne brine za muslimane on nije od njih”.

Bilježi ga Hakim a u njegovom senedu je Ishak ibn Bišr o kome je već bilo govora i Mukatil ibn Sulejman za kojeg kaže Zehebi da je veoma slab.

Prema tome, ovaj hadis je munker, tj. veoma slab.

Treći hadis – od Ebu Zerra, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko osvane a briga mu dunjaluk nije kod Allaha ninačemu, onaj ko se ne brine za stanje muslimana on nije od njih, a onaj ko se sam sebe ponizi bez prisile nije od nas”.

Bilježi ga Teberani u “El-Evsatu” a u njegovom senedu je Jezid ibn Rebi'a za čije hadise kaže Buharija da su munkeri (jako slabi i neprihvatljivi) a Nesa'i da je ravija metruk (čiji su hadisi ostavljeni). Zato su ovaj hadis Iraki i Hejsemi ocijenili slabim.

Četvrti hadis – od Enesa, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko osvane a briga mu neko mimo Allaha on nije od Allaha (njegov iskreni rob), a onaj ko osvane ne brinući za muslimane on nije od njih”.

Bilježe ga Ibn ‘Adijji u “el-Kamilu” i Bejheki u “Šu'abul-imanu”, a u njegovom senedu je Vehb ibn Rašid za kojeg Darekutni kaže da je metruk a Ibn Hibban da nije dozvoljeno argumentirat njegovim hadisom.

Takođe, u senedu je ravija Ferkad Es-Sebhi koji je slab u hadisu. Hadis je Bejheki ocijenio slabim.

Rezime svega spomenutog je da su svi hadisi i rivajeti koji sadrže tekst “Ko se nebrine za stanje muslimana on nije od njih” veoma slabi, čija slabost ne može da se udruži i podigne hadis na stepen dobrog hadisa zbog mnoštva rivajata, zato nije dozvoljeno da se ovaj hadis pripisuje Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, nego ako se veš spomene da se kaže da je munker i veoma slab.

Šejh Albani je sve spomenute rivajete gore spomenutih hadisa ocijenio veoma slabim u svojoj knjizi “Es-silsiletued-da'ife” (309-312). Ovaj hadis navode učenjaci u knigama u kojima su izdvojili i sabrali slabe i izmišljene hadise, poput Ibnul-Dževzija, Taberabija, Sehavija i ‘Adželunija (osim Hakima koji ga navodi u svom “Mustedreku”).

Sa druge strane, umjesto ovog slabog hadisa dovoljnه su muslimanima vjerodostojni hadisi koji pozivaju muslimane u međusobnu ljubav, samilost i vođenje računa o stanju njihove braće po imanu itd.

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu mutefekun alejhi: “Primjer mu'mina u njihovoj međusobnoj ljubavi, samilosti i suosjećanju je primjer tijela čiji je neki organ bolestan kada ostali organi tijela reaguju sa nesanicom i groznicom”.

Takođe, kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu mutefekun alejhi: “Mu'min prema mu'mina je poput građevine čiji jedni dijelovi pomažu druge”, a zatim je spojio između prstiju.

Bilježi Buharija od Enesa, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Niko od vas neće biti pravi vjernik sve dok ne bude želio svome bratu ono što želi samom sebi”.

Prema tome, mustehab je, od vjere i imana da muslimani upućuju dove Allahu da pomogne našu braću u Siriji ili bilo kom drugom mjestu gdje su muslamani potlačeni, napadnuti i poniženi. Propisano je na osnovu vjerodostojnih hadisa gore spomenutih da se interesujemo i vodimo brigu o stanju muslimana svugdje u svijetu, a naročito onih koji su napadnuti i koji su ugroženi.
A što se tiče spomenutog hadisa u pitanju, on je veoma slab i ne treba ga ni spominjati niti tumačiti osim da bi se pojasnila njegova slabost. Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com