Podrška: pitajucene@gmail.com
Podrška: pitajucene@gmail.com
Podrška: +38762645414 WhatsApp, pitajucene@gmail.com
Izgubljena šifra? Unesi svoju e-mail adresu i klik na "Reset". Poslaćemo link za postavljenje nove šifre na e-mail.
Objasni zašto prijavljuješ.
Objasni zašto prijavljuješ.
Objasni zašto prijavljuješ.
Zašto je u islamu dozvoljena poligamija?
DEFINICIJA POLIGAMIJE Poligamija je brak u kome jedan čovek ima više od jedne žene. Za razliku od poligamije, poliandrija je tip braka u kome žena ima više supruga. U islamu, poligamija je dozvoljena, a poliandrija apsolutno zabranjena. Sada da pređemo na postavljeno pitanje: Zašto jedan čovek moževiše
DEFINICIJA POLIGAMIJE
Poligamija je brak u kome jedan čovek ima više od jedne žene. Za razliku od poligamije, poliandrija je tip braka u kome žena ima više supruga. U islamu, poligamija je dozvoljena, a poliandrija apsolutno zabranjena. Sada da pređemo na postavljeno pitanje: Zašto jedan čovek može da oženi više žena?
KUR’AN JE JEDINA RELIGIJSKA KNJIGA NA SVETU KOJA KAŽE: OŽENITE SAMO JEDNU ŽENU!
Kur’an je jedina verska knjiga na kugli zemaljskoj koja sadrži frazu: Oženite se samo jednom ženom! Ni jedna religijska knjiga na svetu ne preporučuje ljudima da se ožene samo jednom ženom. Ni u jednoj drugoj religijskoj knjizi (u Vedama, Ramajanima, Mahabharati, Giti, Talmudu i Bibliji) nećete naći ograničenje po pitanju broja žena u jednom braku! Po ovim knjigama, čovek može da oženi neograničeno mnogo žena. Mnogo kasnije su hindu sveštenici i hrišćanska crkva ograničili broj žena na jednu. Mnoge ličnosti iz hinduizma su imale više žena odjednom, tako stoji u njihovim verskim knjigama. Kralj Dašrat, Ramain otac, imao je više od jedne žene. Krišna je imao nekoliko žena.
Nekada je hrišćanima bilo dozvoljeno oženiti koliko god žele žena, jer im Biblija ničim to ne ograničava. Tek pre nekoliko vekova je hrišćanska crkva posebnim aktom ograničila broj žena na jednu.
Višeženstvo je dozvoljeno kod Jevreja. U Talmudu ćete naći da je Abraham imao tri, a Solomon na stotine žena. Ta praksa je nastavljena sve dok rabin Geršom bin Jehudah (960-:1030) nije objavio poseban akt protiv višeženstva.
Jeste li čuli za izveštaj Hindusi su naklonjeniji višeženstvu nego muslimani? Komisija za utvrđivanje položaja žene u islamu, u svom izveštaju, obavljenom 1975. godine, na stranicama 66. i 67. navodi da je 1951-1961. godine u poligamijskom braku živelo 5.06% hindusa i samo 4.31% muslimana u Indiji. Prema indijskom zakonu, svakom nemuslimanu je zabranjeno višeženstvo. Uprkos tome, više hindusa je živelo u takvom braku nego muslimana. Nekada ni njima nije bio ograničen broj žena. Tek je 1954. godine posebnim zakonom hindusima zabranjeno višeženstvo. Dakle, indijski zakon hindusima zabranjuje višeženstvo, a ne njihove verske knjige.
Hajdemo sada da vidimo zašto islam dozvoljava ženidbu sa više od jedne žene.
KUR’AN JE OGRANIČIO VIŠEŽENSTVO
Kao što sam već napomenuo, Kur’an je jedina verska knjiga na svetu koja kaže: Oženite samo jednu ženu. Citirana fraza se nalazi u sledećem kur’anskom stihu iz poglavlja Žene: Ženite se onim ženama koje su vam dopuštene, sa po dve, sa po tri i sa po četiri! A ako strahujete da nećete pravedni biti, onda samo jednom. (Kur’an, En-Nisa, 3)
Pre nego što je Kur’an objavljen, nije postojala gornja granica za broj žena u jednom braku. Mnogi Arapi su prosto skupljali žene, neki su ih imali na stotine! Islam je postavio gornju granicu od četiri žene. Islam je dozvolio muslimanu da ima dve, tri ili četiri žene, ali pod uslovom da prema svima njima bude pravedan. Kur’an kaže u poglavlju Žene: Vi nećete moći potpuno jednako postupati prema ženama svojim ma koliko to želeli. (Kur’an, En-Nisa, 129)
Zbog toga, višeženstvo u islamu nije pravilo već izuzetak! Mnogo ljudi misli da je višeženstvo jedna od obaveza u islamu. Uopšteno, u islamu postoji pet kategorija dela:
Farz- stroga obaveza;
Mustehab – poželjno delo;
mubah – dozvoljeno, niti naređeno niti zabranjeno;
mekruh – ne preporučuje se;
haram – strogo zabranjeno delo.
Višeženstvo spada u kategoriju dozvoljenog, mubah. To nikada ne može biti znak da je musliman koji ima dve, tri ili četiri žene bolji od muslimana koji ima samo jednu.
PROSEČAN ŽIVOTNI VEK ŽENA JE VEĆI NEGO MUŠKARACA
Odnos između broja novorođene muške i ženske dece je isti. Međutim, ženska deca imaju bolji imunitet od muške. Žensko dete se lakše izbori sa bolestima. Zbog toga je, u pedijatrijskom periodu, veći broj smrtnih slučajeva među dečacima, nego među devojčicama. Tokom ratova, mnogo više muškaraca bude ubijeno. Mnogo više muškaraca umre u raznim nesrećama i od raznih bolesti. Prosečan životni vek žene je veći od prosečnog životnog veka muškarca. Bilo gde u svetu ćete naći više udovica nego udovaca.
U INDIJI JE VIŠE MUŠKARACA NEGO ŽENA ZBOG UBISTVA FETUSA I MALIH DEVOJČICA
Indija je jedna od malobrojnih zemalja, zajedno sa svojim susedima, koja ima više muške populacije nego ženske. Razlog tome je visok nivo ubijanja ženske dece, kao i činjenica da se u Indiji godišnje, kroz abortuse, ubije preko milion beba za koje se utvrdi da su devojčice! Ako se ovaj šejtanski običaj zaustavi, Indija će, takođe, imati više žena nego muškaraca.
U SVETU JE BROJ ŽENA VEĆI NEGO BROJ MUŠKARACA
U Sjedinjenim Američkim Državama žene su brojnije od muškaraca za 7.8 miliona. Sam Njujork ima milion žena više nego muškaraca, a od ukupnog broja muškaraca njih trećina su homoseksualci. U celoj SAD ima ukupno 25 miliona homoseksualaca! To znači da svi ti ljudi nemaju nameru sklopiti brak sa ženom. U Velikoj Britaniji broj žena je veći od broja muškaraca za 4 miliona. Nemačka ima 5 miliona žena više nego muškaraca. U Rusiji je broj žena veći za 9 miliona od broja muškaraca. Samo Allah zna koliko je u čitavom svetu više žena nego muškaraca!
OGRANIČAVANJE MUŠKARACA DA SE ŽENE SAMO JEDNOM ŽENOM NIJE PRAKTIČNO
Čak i da se svaki muškarac oženi sa po jednom ženom, opet bi samo u SAD bilo preko 30 miliona žena koje ne bi mogle naći muža (u obzir smo uzeli da u SAD ima 25 miliona homoseksualaca). Ostalo bi 4 miliona žena u Velikoj Britaniji, 5 miliona žena u Nemačkoj i 9 miliona žena u Rusiji koje bi ostale neudate.
Pretpostavimo da je moja ili tvoja sestra ostala među neudatima u Americi. Njoj preostaju samo dva moguća rešenja: ili se udati za čoveka koji je već oženjen ili postati “javna svojina”. Ne postoji treća varijanta! Svaka čestita žena bi odabrala prvo rešenje. Većina muslimanki ne bi želela svog muža da deli sa drugom ženom. Ali, u islamu, bolje je da se pretrpi manji lični gubitak, nego da se izazove veća šteta puštanjem sestre muslimanke da postane “javna svojina”.
UDATI SE ZA OŽENJENOG ČOVEKA BOLJE JE NEGO POSTATI “JAVNA SVOJINA”
U zapadnim društvima je uobičajeno da muškarac ima ljubavnicu ili nekoliko vanbračnih veza. Time se žena dovodi u nezaštićen i zapostavljen položaj. Ista ta društva, međutim, ne mogu da prihvate da čovek ima više od jedne supruge, čime bi se ona zaštitila i živela častan i uredan život.
Napominjem da pred ženom koja ostane neudata postoje samo dva izlaza: da se uda za oženjenog čoveka ili postane “javna svojina ”. Islam je spasio čast žene dozvoljvajući joj da se uda za oženjenog čoveka, a zabranjujući joj ovu drugu opciju.
Odlomak iz knjige ”Odgovori na zablude o islamu” – Dr. Zakir Naik
Vidi manjePreuzeto sa http://www.pozivistine.com
uzimanje abdesta
Prilikom uzimanja abdesta nije prenešeno da se uče bilo kakve dove ili ajeti izuzev učenja Bismile samo jedanput na početku abdesta. A s obzirom da je uzimanje abdesta ibadet, a ibadete nije dozvoljeno činiti osim onog što je došlo potvrđeno u Kur’anu i vjerodostojnom Sunnetu. A pošto učenje dova iviše
Prilikom uzimanja abdesta nije prenešeno da se uče bilo kakve dove ili ajeti izuzev učenja Bismile samo jedanput na početku abdesta. A s obzirom da je uzimanje abdesta ibadet, a ibadete nije dozvoljeno činiti osim onog što je došlo potvrđeno u Kur’anu i vjerodostojnom Sunnetu. A pošto učenje dova i ajeta prilikom abdesta nije prenešeno, učenje toga je novotarija koju nije dozvoljeno praktikovati.
Učenje Bismile na početku abdesta je prenešeno u rivajetu od Ebu Hurejre da je Poslanik, sallallahu alejhi ve selem, rekao: “Nema namaza onome ko nema abdesta niti abdesta onome ko ne spomene Allahovo ime”. Bilježe ga Ebu Davud, Ibn Madže i Ahmed. Takođe, bilježe Tirmizi, Ibn Madže i Ahmed od Se’id ibn Zejda isti hadis, kao i Ibn Madže i Ahmed od Ebu Se’ida. Ono što je bitno naglasiti da su svi rivajeti ovog hadisa veoma slabi.
Zato kaže imam Ahmed: “Nije mi poznat vjerodostojan hadis po pitanju učenja Bismile na početku abdesta”. Kaže imam Buharija: “Najbolji hadis u ovom poglavlju (učenja Bismile na početku abdesta) je hadis Rebbah ibn Abdurrahmana (tj. hadis Se’id ibn Zejda)”. A za samog Rebbah ibn Abdurrahmana kaže Buharija da je munkerul-hadis, tj. da prenosi jako slabe hadise. Pa ako je po Buhariji najbolji hadis po ovom pitanju od onog koji prenosi jako slabe hadise pa šta je onda sa hadisima koji su gori od ovoga.
Nakon što se napravi analiza ovih rivajeta u kojima se prenosi hadis “Nema abdesta onome ko ne spomene Allahovo ime” dođe se do rezultata da su ti hadisi ništavni i veoma slabi, što znači da se zbog mnoštva njihovih rivajeta ne mogu podignuti na stepen dobrog hadisa. Iako ima učenjaka koji misle drugačije. Takođe, stvar koja dodatno ukazuje na slabost ovog hadisa je činjenica da je prenešeno mnoštvo vjerodostojnih hadisa u mnogobrojnim rivajetima od velikog broja ashaba u Sahihima Buharije i Muslima gdje se detaljno opisuje abdest Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, a da ni u jednon jedinom hadisu nije spomeuto da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, učio Bismilu na početku abdesta.
Isto tako od stvari koje ukazuju na slabost ovog hadisa je sam tekst hadisa “Nema abdesta onome ko ne spomene Allahovo ime” čime se negira valjanost abdesta onome ko ne izgovori Bismilu. A da se sa tako slabim hadisima negira valjanost abdesta je veoma upitno i daleko. Izuzev ako bi protumačili hadis sljedećim značenjem: Nema potpunog abdesta onome ko ne spomene Allahovo ime, što bi značilo da je učenje Bismile mustehab a ne šart valjanosti abdesta, naravno kod onih učenjaka koji smatraju da je ovaj hadis dobar i prihvatljiv.
Ispravno je, a Allah zna najbolje, da je učenje Bismile na početku abdesta mustehab, ali ne na osnovu hadisu koji je veoma slab te ne može biti dokaz po ovom pitanju, nego na osnovu drugih situacija u kojima je došlo da je propisano da se uči Bismila, poput učenja Bismile pred polni odnos sa ženom sa čime Buharija u svom Sahihu dokazuje da je sunnet učiti Bismilu pri abdestu. Ve billahi tevfik.
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Učenje Kurana i abdest
Oko pitanja učenja Kur’ana bez abdesta i u stanju džunubluka učenjaci imaju podijeljeno mišljenje. Ispravno je da je dozvoljeno učiti Kur’an u stanju džunubluka kao i bez abdesta, svejedno učili ga napamet ili držeći Mushaf u rukama. S tim da je mustehab (preporučeno) da se uči pod abdestom i u stanviše
Oko pitanja učenja Kur’ana bez abdesta i u stanju džunubluka učenjaci imaju podijeljeno mišljenje. Ispravno je da je dozvoljeno učiti Kur’an u stanju džunubluka kao i bez abdesta, svejedno učili ga napamet ili držeći Mushaf u rukama. S tim da je mustehab (preporučeno) da se uči pod abdestom i u stanju čistoće oko čega nema razilaženja među učenjacima.
Dokaz da je dozvoljeno učiti bez abdesta i u stanju džunubluka je hadis od Aiše, radijallahu anha, kojeg bilježi Muslim u svom Sahihu u kojem ona kaže da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, spominjao Allaha u svakom stanju”. A pod spominjanjem Allaha ulazi i učenje Kur’ana. A hadis u kojem je došlo da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Kur’an ne dodiruje osim onaj koji je čist“, bilježe ga Malik, Nesai’ i Ibn Hibban. Kao i hadis od Alije, radijallahu anhu, u kojem kaže: “Poučavao nas je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Kur’anu ako nije bio džunub“, a bilježe ga Ebu Davud, Nesai’, Tirmizi, Ibn Madže, Ahmed i Ibn Hibban. Oba ova hadisa su slabi te se ne mogu uzeti kao dokaz po ovim pitanjima, pojašnjenje slabosti ovih hadisa uzelo bi mnogo prostora.
A što se tiče učenja Kur’ana u ležećem položaju, od adaba učenja Kur’ana je da se uči pod abdestom, u sjedećem položaju okrenut u pravcu Kible. Kada kažemo od adaba to znači da je lijepo učiti Kur’an na takav način, osim što je biti pod abdestom mustehab. A nema nikakve smetnje da se Kur’an uči u ležećem položaju jer nema dokaza koji to zabranjuje.
Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Novorodjenče, hamajlije,sihr
Da dijete plače, kenjka, da je nervozno, dosadno, slomi preko noći a i preko dana, stalno se budi i još više od toga je sasvim normalno. To ne zna samo onaj ko nema djece. Sve te stvari ne moraju i u većini slučajeva i nisu u vezi sa sihrom, urokom, džinima i slično. Međutim, kod nas je uobičajeno dviše
Da dijete plače, kenjka, da je nervozno, dosadno, slomi preko noći a i preko dana, stalno se budi i još više od toga je sasvim normalno. To ne zna samo onaj ko nema djece. Sve te stvari ne moraju i u većini slučajeva i nisu u vezi sa sihrom, urokom, džinima i slično. Međutim, kod nas je uobičajeno da se svaka dječija nervoza s tim povezuje, pa se onda radi svašta da bi se to kao izliječilo. Istina je da se često desi da šejtani uznemiravaju djeci jer tako uznemiravaju i roditelje, međutim lijek protiv toga nisu zapisi, saljevanje strava, stavljanje nekakvih hamajlija, talismana, mašica, šibica, tisovine i sličnih da nije žalosno smiješnih stvari. Sve ovo nema nikakve osnove u Islamu, Islam je čist od toga. Te stvari samo štete i mame džine i šejtane da uznemiravaju dijete. Sve što imaš kod djeci od tih stvari odmah baci bismiletom u vatru i riješi se toga. Mustehab je da djeci učiš vjerodostojne dove koje se prenose da ih Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, svojim unucima i preporučio muslimanima da ih uče svojoj djeci. Možeš ih naći u knjizi “Hisnul muslim” (Zaštita svakog muslimana), prevedena je na bosanski jezik koja je najbolja i najvjerodostojnija knjižica iz oblasti dova i zikrova.
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Zenidba sa otkrivenom muslimankom
AlejkumusSelam! Sve dok se ona ubraja među muslimane, znači nije kjafir, dozvoljeno je da je musliman ženi. S tim da je osnova da musliman ženi muslimanku koja redovno klanja, pokrivena je, posti Ramazan i slično, a i obrnuto, da se muslimanka udaje za muslimana koji praktikuje vjeru. Problem nastajviše
AlejkumusSelam! Sve dok se ona ubraja među muslimane, znači nije kjafir, dozvoljeno je da je musliman ženi. S tim da je osnova da musliman ženi muslimanku koja redovno klanja, pokrivena je, posti Ramazan i slično, a i obrnuto, da se muslimanka udaje za muslimana koji praktikuje vjeru. Problem nastaje kada u sredini u kojoj živimo ne možemo lahko naći djevojku muslimanku koja…
praktikuje osnovne stvari vjere. Tako nije ispravno pitati da li je dozvoljeno ovakvu ženu ženiti ili nije, nego u kojim situacijama nema smetnje da se ženi a u kojim je bolje da se ne ženi takva žena.
Naime, islam preporučuje prilikom izbora bračnog druga da buduća životna družica bude od onih koji se ističu u praktikuju vjeru, tj. pridržavanju islamskih propisa. Prenosi Ebu Hurejre, radijellahu anhu, da je Poslanik, sallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ženu žene zbog četiri srvari: zbog njenog bogatstva, porijekla, ljepote i vjere, izaberi onu koja praktikuje vjeru” (Buharija (5090) i Muslim (3708)). Hadis znači da ako bi mladić imao izbora između četiri djevojke: jedna je iz bogate porodice, druga iz ugledne familije, treća poznata po ljepoti i četvrta koju krasi čvrsto pridržavanje vjere, Islam podstiče da oženi onu koja je prepoznatljiva po držanju vjere.
Pod praktikovanjem vjere u hadisu se ne misli na klanjanje pet vakata namaza, pokrivenost i slično, jer su to vadžibi, farzovi i temelji sa kojima musliman biva muslimanom i jer i ostale tri vrste djevojaka spomenutih u hadisu, bogata, ugledna i lijepa, moraju biti one koje se drže temeljnih propisa vjere (klanjanje i pokrivenost). Nego se pod djevojkom koju krasi pridržavanje vjere podrazumijeva ono što je više od ispunjavanja temelja vjere (namaz, post, pokrivanje, i slično) i ostavljanja općepoznatih harama, poput mnoštvo ibadeta, prisustvovanje vjerskim kursevima, bavljenje davetskim aktivnostima, stid, neašikovanje i slično.
Sa druge strane, islamski pravnici kada govore o situacijama i okolnostima kada je mustehab ili vadžib (shodno razilaženju) mužu da da talak (tj. pusti) svojoj ženi navode da je to slučaj kada ona ostavlja namaz, te ga klanja samo u njegovom prisustvu, ili kada ne vodi računa o propisnom pokrivanju (znači pokrivena je ali nemarna u odijevanju) i tome slično.
Naravno, ne možemo zanemariti sredinu i okolnosti u kojima živimo: da smo kao muslimanski narod prošli kroz pedesetogodišnje komunističko zatiranje vjerskih vrijednosti i odvraćanje od vjere, kao i da smo u periodu islamskog buđenja (sahve) i vraćanja islamskim vrijednostima. Gdje oni koji sebe smatraju muslimanima ne izvršavaju ni osnovne temelje vjere, poput namaz.
Pa tako uzimajući u obzir gore spomenuto, tj. da islam podstiče na ženjenje djevojke koja se ističe u pridržavanju vjere (ne samo da klanja i da je pokrivena kakva treba biti svaka muslimanka), te da je mustehab razvesti se sa ženom koja je nemarna u praktikovanju vadžiba vjere (namazu, pokrivanju i slično), kao i okolnosti i uticaj sredine u kojoj mi musimani Bosne živimo, savjetujem te da postupiš na sljedeći način. Da na lijep i mudar način podstakneš i ubijediš tu djevojku da počne klanjati beš-vakat i da se pokrije prije nego što sklopiš sa njom bračni ugovor, a ako neće bolje je da je ne ženiš (osim ako ona ima opravdan razlog za odbijanje).
Time ćeš uvidjeti da li je ona spremna i voljna da se pridržava vjerskih propisa i da li je iskrena u svojim obečanjima da će se pridržavati vjere. U protivnom, ako bi je oženio u stanju u kakvom i jeste sa nadom da će sa vremenom sve doći na svoje, doći ćeš u neizvijestan položaj. Da li će ona početi klanjati beš-vakat i pokriti se i kada će to biti, to je veoma relativno i upitno. Te je moguće da prođe mnogo vremena a da se to ne desi, da bobijete djecu, da se brak učvrsti a da ona pod raznoraznim izgovorima ne učini ono što ti je obečala i što joj je vjerska dužnost. Pa ćeš doći u situaciju da postavljaš ponovo pitanje: živim sa ženom koja šara sa namazom ili klanja samo u mom prisustvu i odbija da se pokrije, je li dozovljeno živjeti sa njom, i trebam li se razvesti od nje? Ve billahi tevfik!
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Najveći problem mi je da klanjam jaciju namaz
Namaz je dozvoljeno obaviti u bilo koje vrijeme njegovog namaskog vremena, s tim da je mustehab (preporučeno) sve namaze obaviti u njegovom prvom namaskom vremenu osim jacije namaza, koju je mustehab poslije a ne u prvom vremenu. Tako da ti ne samo da ne griješiš klanjajući jaciju malo kasnije negoviše
Namaz je dozvoljeno obaviti u bilo koje vrijeme njegovog namaskog vremena, s tim da je mustehab (preporučeno) sve namaze obaviti u njegovom prvom namaskom vremenu osim jacije namaza, koju je mustehab poslije a ne u prvom vremenu. Tako da ti ne samo da ne griješiš klanjajući jaciju malo kasnije nego imaš i nagradu za to.
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Žena mi neće da klanja i da se pokrije
Alejkumu selam! Kaže hanbelijski učenjak Ibn Kudame u knjizi El-Mugni (10/324) prilikom navođenja primjera kada je vadžib ženi dati talak, a kada je mekruh, dozvoljeno (mubah) i zabranjeno: “… A četvrto: kada je mustehab dati ženi talak, a to je prilikom nemarnosti žene u izvršavanju vadžiba prema Aviše
Alejkumu selam!
Kaže hanbelijski učenjak Ibn Kudame u knjizi El-Mugni (10/324) prilikom navođenja primjera kada je vadžib ženi dati talak, a kada je mekruh, dozvoljeno (mubah) i zabranjeno: “… A četvrto: kada je mustehab dati ženi talak, a to je prilikom nemarnosti žene u izvršavanju vadžiba prema Allahu, džele še’nuhu, poput namaza i slično, a nije u stanju da je prisili na to, ili da žena bude sklona nekim nemoralnim djelima … a nije daleko da u ova dva slučaja talak bude vadžib“.
S obzirom da tvoja hanuma neće da klanja što je grijeh prema Allahu, takođe, neće da se pokrije što potpada u ne izvršavanje vadžiba a ujedno i sklonost nemoralu jer, otkrivena žena gubi čednost i stid i izložena je muškarcima, i još si naveo da imaš problema oko intimnog odnosa sa njom, sve ovo kada se zbroji i sabere daje ti dovoljno povoda da joj daš talak i kreće se između vadžiba i mustehaba. Znaj da je talak u Islamu rješenje kada brak dođe u ćorsokak i kada više izgubi svoj smisao. Razvod nije tragedija u životu nego otvaranje prilike za novi i bolji početak. Kaže Uzvišeni: “A ako se njih dvoje ipak rastave, Allah će im dati obome iz obilja Svoga – Allah je neizmjerno dobar i mudar” (En-Nisa, 130). Značenje ajeta je da kada se dvoje razvedu, jer ne mogu zajedno, Allah će dati da svako od njih dvoga nađe onog ko mu odgovara i sa kim može živjeti. Pa tako i ti nađi sebi ženu pobožnu, pokrivenu koja hoće klanjati bez toga da je ti tjeraš i ubjeđuješ u to, a mnogo je muslimanki elhamdullillah, koje krase ove odlike.
Nema sumnje da je muž odgovoran za ponašanje svoje supruge, kako u ispunjavanju obaveza prema Allahu (namaza, pokrivanja, posta itd), tako i u poslušnosti njemu kao glavi porodice u dobru koje joj naređuje. Kaže Uzvišeni: “O vi koji vjerujete, sebe i porodice svoje čuvajte od vatre čije će gorivo ljudi i kamenje biti…” (Et-Tahrim, 6) a ima li većeg čuvanja porodice od vatre od toga da joj naređuje obavljanje namaza i drugih vadžiba i da joj zabranjuje činjenje harama jer i jedno i drugo način čuvanja od vatre.
Ipak, ako vidiš da ima nade da bi se ona popravila ako joj dadneš određeni rok (mjesec, dva itd.), da počne redovno obavljati namaz, da se pokrije u tom periodu i da ti ne pravi probleme oko intimnog odnosa, daj joj taj rok i ultimatum. U protivnom nemaš šta izgubit. Ve billahi tevfik.
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Uzimanje Mushafa bez abdesta
Alejkumusselam! Saglasni su islamski učenjaci (idžmau učenjaka) da je dozvoljeno učiti Kur’an napamet onome ko je bez abdesta kao i da mu je mustehab da uči pod abdestom. Ovu saglasnost učenjaka prenosi imam Nevevi u svoje dvije različite knjige”El-Medžmu’u” (2/163) i “Et-Tibjanu”, str 58. Najjači dviše
Alejkumusselam!
Saglasni su islamski učenjaci (idžmau učenjaka) da je dozvoljeno učiti Kur’an napamet onome ko je bez abdesta kao i da mu je mustehab da uči pod abdestom. Ovu saglasnost učenjaka prenosi imam Nevevi u svoje dvije različite knjige”El-Medžmu’u” (2/163) i “Et-Tibjanu”, str 58. Najjači dokaz da je dozvoljeno bez abdesta učiti Kur’an je hadis mutefekun alejhi, tj. bilježe ga Buharija i Muslim u svojim Sahihima od Ibn Abbasa, radijallahu anhuma, da je on jedne noći spavao kod Mejmune, žene Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, pa je vidio Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da je ustao nakon pola noći i obrisao lice te proučio zadnjih deset ajeta iz sure Ali Imran, zatim je uzeo abdest i klanjao. Ovo jasno ukazuje da je učio Kur’an bez abdesta.
Međutim, ako se u pitanju misli na učenje Kur’ana uz držanje Mushafa u ruci bez zastora, onda je to sasvim drugo pitanje.
Naime, islamski učenjaci imaju podijeljeno mišljenje oko diranja mushafa bez abdesta.
Prvi stav učenjaka je da je haram dirati mushaf ili dio mushafa bez abdesta. Ovo je stav većine učenjaka ovog Ummeta, između ostalih to zastupaju učenjaci četiri mezheba. Najjači argumenti kojim zabranjuju dodirivanje mushafa bez abdesta su jedan ajet i jedan hadis.
Prvi dokaz – riječi Uzvišenog: “On je, zaista, Kur’an plemeniti, u Knjizi brižljivo čuvanoj dodirnuti je smiju samo oni koji su čisti” (El-Vaki’a, 77-79). Kažu: ajet upućuje na zabranu diranja mushafa bez abdesta jer se zamjenica “je” vraća na Kur’an plemeniti, i po njihovom ajet se prevodi: “dodirnuti ga smiju samo oni koji su čisti”.
Komentar: Oni koji se ne slažu sa tumačenjem ovog ajeta na ovakav način poput mufesira Ibnul-Arebija i Kurtubija kažu: Ispravno je da se zamjenica “je” vraća na “Knjigu brižljivo čuvanu”, te prevode ajet: “dodirnuti je smiju samo oni koji su čisti” jer se zamjenica u osnovi vraća na najbližu imenicu prije nje. Takođe, prenose Ibn Džerir i Ibn Kesir u svojim tefsirima da su Ibn Abbas, Enes, radijallahu anhum, Mudžahid, Ikrime, Seid ibn Džubejr, Dahhak, Džabir ibn Zejd, Es-Suddi i mnogi drugi, rekli da se pod riječima “Knjizi brižljivo čuvanoj” misli na knjigu na nebesima (levhul-mahfuz), a pod riječima “samo oni koji su čisti” da se misli na meleke.
Ono što podržava stav da se pod ajetom misli na meleke i Levhul-mahfuz je riječ u ajetu “El-mutahherun” koja znači: oni koji su sami po sebi čisti a to su meleci, jer da je se željelo ajetom reći da se misli na ljude koji se čiste tako što uzimaju abdest došla bi riječ “El-mutetahhirun” što znači oni koji se čiste, kao što je došlo u drugim ajetima. Kao u ajetu: “Allah zaista voli one koji se često kaju i voli el-mutetahhirine – one koji se mnogo čiste” (El-Bekara, 222).
Prema tome, argumentiranje sa ovim ajetom zabranu diranja mushafa bez abdesta je u najmanju ruku upitno a bliže bi bilo da se kaže da je i neispravno.
Drugi dokaz – poznati hadis Amra ibn Hazma od njegovog oca od njegovog djeda da je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, napisao pismo stanovnicima Jemena a u njemu je bilo napisano: “Ne dodiruje Kur’an osim tahir (onaj koji je čist)”. Bilježi ga Malik kao mursel (bez spomena ashaba koji prenosi od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem), Nesai i Ibn Hibban. I kažu da je ovaj hadis jasan šerijatski tekst da nije dozvoljeno dirati mushaf bez abdesta.
Komentar: Prenosi Ibn Hadžer da ovaj hadis ima skrivenu mahanu a to je da je ravija Hakem ibn Musa pogriješio u ovom hadisu kada je naveo u senedu prenosilaca hadisa Sulejman ibn Davuda a ispravno je da je riječ o Sulejman ibn Erkamu, a Sulejman ibn Erkam je ravija čiji hadis se ne uzima. Ovu grešku koju navodi Ibn Hadžer spominju najveći učenjaci hadisa, poput Ebu Davuda, Ibn Ebi Hatima, Ebu Zur’a, Ibn Mende, Nesaija i Saliha Džezere.
Prema tome, ovaj hadis je veoma slab iz dva razloga: prvo – što je rivajet kod Malika mursel a mursel je slab hadis, drugo – što u rivajetu kod Nesaia ima skrivena mahana gore spomenuta zbog koje se hadis smatra neprihvatljivim za argumentiranje. Zbog ovoga ne treba da nas zavedu riječi Ibn Abdilberra da je šuhret (tj. to da je poznat) ovog hadisa kod učenjaka dovoljan tako da nema potrebe za njegovim senedom.
Ovaj hadis, i ako bi uzeli da je sa strane seneda prihvatljiv, on ima nejasno značenje sa strane tumačenja. Naime, riječ “tahir” (onaj koji je čist) koja je došla u hadisu u arapskom jeziku ima višestruko značenje. Prvo značenje je čistoća u prenesenom smislu, tj. da “tahir” (onaj koji je čist) znači čistoću od kufra i širka pri čemu bi hadis značio: ne dodiruje Kur’an osim mu’min, jer je došlo u ajetu: “Zaista su mušrici nečisti” (Et-Tevbe, 28). Drugo značenje je čistoća u fizičkom smislu, tj. da je “tahir” (onaj koji je čist) onaj koji je čist od nedžaseta (prljavština) koje se u Šerijatu smatraju nečistoćom, kao što je došlo u hadisu o mački: “Ona nije nečista”.
I treće značenje je čistoća u šerijatskom smislu, tj. da je pod abdestom ili gusulom. Pa ostaje nejasnoća na koje značenje od ova tri se odnosi hadis, odnosno da li se može odnositi na sve tri istovremeno. U svakom slučaju, slabost hadisa i neodređenost njegovog značenja ne daju ovom hadisu snagu kojom bi po njemu bilo zabranjeno dirati Mushaf bez abdesta, tj. da bi onaj koji bi to radio bio griješan zbog toga.
Drugo mišljenje učenjaka je da je dozvoljeno uzimati i dirati Mushaf bez abdesta iako su i zagovarači ovog mišljenja složni da je to mustehab raditi uz abdest. Na ovom stavu su: Hakem ibn ‘Utbe, Davud Zahiri, Ibn Hazm i ostali, a ovo mišljenje su izabrali i mnogi savremeni učenjaci. Od najjačih argumenata sa kojima dokazuju svoj stav su sljedeći:
Prvi dokaz: da je osnova dozvola uzimanja Mushafa bez abdesta sve dok nemamo dokaza za zabranu, a nema jasnog ajeta i vjerodostojnog hadisa koji ukazuju na zabranu.
Drugi dokaz: dugi hadis o pismu koje je poslao Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Heraklu, rimljanskom namjesniku u Šamu, u kojem je između ostalog napisano nekoliko ajeta iz Kur’ana a nema sumnje da su kršćani dirali to pismo čitajući ga. Ali ovome se može prigovoriti da pismo nije Mushaf niti dio njega, nego najviše liči nekim islamskim knjigama u kojima ima i ajeta.
Odabrano mišljenje nakon svega izloženog je dozvola diranja, uzimanja i nošenja Mushafa bez abdesta jer nema jasnog niti vjerodostojnog dokaza koji to zabranjuje. A ako bi i prihvatili da se ajet iz sure Vakia ” … dodirnuti je smiju samo oni koji su čisti” odnosi na ljude a ne meleke kao i da je hadis od Amr ibn Hazma “Ne dodiruje Kur’an osim tahir (onaj koji je čist)” vjerodostojan, najbliže bi bilo da je značenje i ajeta i hadisa sljedeće: Ne dodiruje Mushaf osim mu’min, svejedno bio bez abdesta, džunub, žena u stanju hajza ili nifasa ili ima na svom tijelu nedžaseta.
A što se tiče predaja od ashaba i selefa da su smatrali da se ne dodiruje Mushaf osim sa abdestom nema smetnje da se one svedu na to da je mustehab uzimati Kur’an pod abdestom, a ne da je onaj koji uzme Mushaf bez abdesta da je griješan. A Allah zna najbolje. Ve billahi tevfik.
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Profesionalno bavljenje fudbalom
Alejkumusselam! Fudbal se smatra najrasprostranjenijim i najpopularnijim sportom na svijetu jer se njegovim povodom organizuju mnogobrojna takmičenja na različitim stepenima lokalnim i svjetskim nivoima i to u veoma pretjeranom obliku. Bavljenje fudbalom, praćenjem fudbalskih aktivnosti preovlađujeviše
Alejkumusselam!
Fudbal se smatra najrasprostranjenijim i najpopularnijim sportom na svijetu jer se njegovim povodom organizuju mnogobrojna takmičenja na različitim stepenima lokalnim i svjetskim nivoima i to u veoma pretjeranom obliku. Bavljenje fudbalom, praćenjem fudbalskih aktivnosti preovlađuje sve druge stvari života u mnogim sredinama i kod velikog broja ljudi, tako kada bi to nazvali sportskom epidemijom i općom zaluđenosti ne bi pogriješili. Ova sportska igra ima svoj izrazito jak nacionalni karakter kada neki fudbalski tim prestavlja određenu zemlju ili naciju, zbog čega izaziva ogromno zanimanje kod običnih masa gdje oni navijaju i gore od želje da njihov tim pobijedi.
Naravno, ne treba zaboraviti ni ulogu medija u uveličavanju i uljepšavanju fudbala i fudbalskih takmičenja. Popularnost fudbala i fudbalera se dovoljno očituje samo u jednoj stvari a to je prodaja i kupovina igrača među klubovima, čija cijena dostiže granice imaginarnog, pa npr. španski klub Real Madrid je kupio igrača Zejnuddina Zejdana od talijanskog Juventusa za više od šezdeset milion dolara. Tako da je u općem smislu sportska igra nogomet postala društveno zlo, ekonomski i politički problem na svjetskom nivou.
Šerijatski status igranja nogometa
Ova sportska igra je u osnovi šerijatski dozvoljena ako je čista od šerijatsko spornih stvari, jer se ona zasniva na mnogim koristima za ljudsko tijelo od njegovog jačenja, trčanja, tjelesnih treninga i vježbi i slično, na čemu je u osnovi zasnovan futbal.
Od savremenih učenjaka koji su dozvolili igranje nogometa, naravno u njegovom savremenom obliku su između ostalih saudijski šejh Abdulmuhsin Ez-Zamil, alžirski šejh Ebu Bekr El-Džezairi koji ga dozvoljava kada se sa igranjem fudbala namjerava jačanje tijela kako bi bilo spremno za vođenje džihada na Allahovom putu, egipatski šejh Seid Sabik i jordanski šejh Mešhur Hasan, ova dvojica zadnjih smatraju da je igranje fudbala mustehab ako se sa njim cilja jačanje tijela. Naravno, svi oni koji su dozvolili igranje fudbala uvjetuju da ta igra bude čista od šerijatski spornih stvari (koje ćemo navesti poslije), u protivnom, igranje nogometa je mekruh ili čak haram ovisno od zabranjenih stvari sa kojima se pomiješa kao i bilo koja druga sportska igra.
Onaj ko analizira oblike upražnjavanja ovog sporta, za kojeg smo rekli da je u osnovi dozvoljen, u današnje vrijeme vidjeće da je vrlo malo tih načina igranja nogometa koji su čisti od onog što je u Šerijatu zabranjeno i pokuđeno. Uglavnom, ti dozvoljeni oblici se mogu odnositi na igranje fudbala od strane omladine kada se okupe i igraju fudbal kao vid rekreacije, razonode i zabave, pri čema nema klađenja, budu šerijatski obučeni i ne izgovaraju ružne riječi i psovke.
Neke šerijatski sporne stvari u bavljenju nogometom
Prvo: gubljenje mnogo vremena od strane onoga koji igra nogomet i onih koji nogometna takmičenja, što često vodi u izostavljanje vadžiba, poput obavljanja namaza, posta mjeseca Ramazana, zapostavljanje traženja rizka (opskrbe), sticanja šerijatskog znanja, odgoja djece i slično. Ono što puno uzrokuje gubljenje vremena je mnoštvo raznoraznih fudbalskih takmičenja na različitim nivoima tokom cijele godine, mimo svjetskog prvenstva i prijateljskih utakmica među klubovima i državama, što je odvelo da je glavna okupacija mnogih ljudi praćenje ove ili one utakmice.
Drugo: upropaštavanje imetka koje se očituje u sljedećem:
– ulaganje ogromnih materijalnih sredstava u izgradnji velelepnih stadiona,
– rasipanje imetkom prilikom pripreme za utakmice, njihovo prisustovanje i posmatranje,
– kupovina igrača velikim svotama novca i davanje velikih novčanih premija igračima,
– davanje velikih mjesečnih plata trenerima,
– trošenje ogromnog imetka u kockanju i klađenju na rezultat određenih utakmica prilikom čega se dva tima dogovore da izgubljena ekipa plaća troškove, medalje, hranu i ostalo, ili klađenje van i u sportskim kladionicama a sve ove vrste klađenja i kockanja su šerijatski zabranjene.
Kaže Uzvišeni: “Ne rasipajte (imetak); On ne voli one koji rasipaju” (El-E’araf, 31), i kaže: “Daj bližnjem svome pravo njegovo, i siromahu, i putniku, ali ne rasipaj mnogo, jer su rasipnici braća šejtanova, a šejtan je Gospodaru svome nezahvalan”. (El-Isra’, 26-27) Takođe, Allah, dželle še’nuhu, je zabranio upropaštavanje imetka kao što je došlo u hadisu kojeg bilježi Buharija gdje kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: “… i mrzi kod vas rekla kazala, mnoštvo zapitkivanja i upropaštavanje imetka”.
Treće: izazivanje mržnje i neprijateljstva. Skoro da nema utakmice a da se između igrača, njihovih navijača i običnih masa ne izazove protivništvo, neprijateljstvo i mržnja koji dalje vode u psovanje, vrijeđanje, fizičko napadanje među igračima, navijačima a veoma često odvede do nanošenja materijalne štete po ulicama, a nema sumnje da je sve ovo islam zabranio. Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu mutefekun alejhi: “Nemojte se međusobno mrziti, zaviditi jedni drugima, spletkariti jedni protiv drugih, budite Allahovi robovi braća…”.
Čak mnoga ova neprijateljstva među klubovima, državnim ekipama i slično odvedu kao rezultat poraza u utakmici do ubistva i ranjavanja. Od tih primjera je smrt 48 osoba i ranjavanje preko 600 između navijača dva tima u Turskoj 1968.god. U sličnim okršajima među navijačima Nigerije 1979.god. ubijeno je 24 osobe. A 1985. god. u Belgiji je stradalo 38 osoba a povrijeđeno preko 200, dok su u istoj godini ubijene 53 osobe a mnogi drugi ranjeni u Britaniji a sve kao posljedica fudbalskih utakmica. Na fudbalskom svjetskom prvenstvu 1994.god.kolumbijski igrač, nakon što je greškom dao svojoj ekipi, bio je ubijen. A u Iraku je sudija dao crveni karton jednom od igrača, nakon čega je ovaj izašao sa stadiona i vratio se sa puškom i ubio sudiju. Ovakvih primjera je na pretek, a slično se dešava i među onima koji se neprofesionalno bave fudbalom, kako među omladinom, odraslim tako i među prijateljima.
Četvrto: upadanje u neke oblike širka, veličanje kjafira i oponašanje istih.
Nerijetki su slučajevi pretjeranog veličanja igrača i predstavljanja istih kao stvorenja koja se obožavaju tako što se opisuju neki veliki igrači svjetskog ranga kao idoli i oni koji se obožavaju što shodno stepenu i razumijevanju ovoga može odvesti čak i u veliki širk. Praćenje, izučavanje i poznavanje biografije određenih igrača, čiji život je ispunjen drogom, zinalukom, nemoralom svake vrste i slično, od strane mnogih muslimana uveliko prevazilazi njihovo poznavanje sire Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, njegovih časnih ashaba, učenjaka i dobrih prethodnika ovog Ummeta.
Oblačenje dresova sa imenima i slikama poznatih kjafirskih igrača, čak do te mjere ih uzdižu da u njima obavljaju neke ibadete poput namaza i Umre. Sve to ukazuje na zabranjeno veličanje, uzdizanje i oponašanje onih koji to ne zaslužuju. Strastveno praćenje određenih utakmica do te mjere da se strahom, brigom i gorljivošću prati utakmica, što često odvede, zbog poraza njegovog tima, u nezadovoljstvo sa Allahovim kaderom, veliku tugu i žalost i gubljenja volje za normalnim životom.
A općepoznato je svakom muslimanu da je širk najveći grijeh, kao i da je oponašanje kjafira zabranjeno muslimanima. Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: “Ko oponaša neke ljude (jedan narod) on je od njih” (Ebu Davud (4031), Ibn ebu Šejbe (19401) i Bejheki u “Šu’abil-iman” (1199), a ocijenili su ga dobrim i vjerodostojnim Ibn Hibban, El-‘Iraki, Ibn Tejmije, Ibn Hadžer u “Fethul-bari” (10/271), Albani u “Irvaul-galil” (1269) i Sulejman ‘Alevan).
Takođe, nije dozvoljeno veličanje kjafira jer kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: “Islam se uzdiže i ne uzdiže se iznad Islama”. Bilježe ga Darekutni (3663), Bejheki (6/205) i ostali, kaže Ibn Hadžer u “Fethul-bari” (3/175) da mu je sened hasen (dobar), takođe takvim ga je ocijenio Albani u “Irvaul-galil” (5/107).
Prenosi se da je Ebu Musa El-Eš’ari, radijallahu anhu, dok je bio namjesnik u Iraku uzeo kršćanina za pisara, pa mu je to prigovorio Omer, radijallahu anhu, rekavši: “Nemojte ih (nemuslimane) uzdizati kada ih je Allah ponizio, nemojte im biti bliski kad ih je Allah udaljio i nemojte im ukazivati povjerenje kada ih je Allah obilježio kao nepovjerljive”. Predaju bilježi Bejheki u svom “Sunenu”.
Peto: otkrivanje nadkoljenice (stegna) kod igrača, što je avret kod većine učenjaka na osnovu hadisa: “Nadkoljenica je avret” (Ebu Davud i Tirmizi, a oko njegove vjerodostojnosti ima razilaženja), zatim miješanje muškaraca i žena u publici koje je šerijatski zabranjeno, kupanje igrača u zajedničkim kupatilima potpuno golih prilikom čega gledaju jedni drugima u stidna mjesta, parada polugolih plesačica pred početak utakmice i u pauzama, psovanje i vrijeđanje u publici i mnogi drugi munkeri koji su sastavni dio utakmica.
Nakon svega predočenog može se reći da se savremeno profesionalno bavljenje fudbalom, kao i praćenje i prisustovanje istom kreće između pokuđenosti i harama, shodno šerijatsko spornim stvarima na kojima se zasniva.
A što se tiče tebe lično, u osnovi dozvoljeno ti je da se baviš fudbalom, po mnogim učenjacima, ako se možeš sačuvati od zabranjenih stvari koje prate ovu vrstu sporta. Između ostalog da klanjaš namaz u njegovo vrijeme, da ne ostavljaš post zbog utakmica, da ne otkrivaš svoja stidna mjesta, izbjegavaš psovanje i ružne riječi, miješanje sa ženama, itd. Takođe, nema smetnje da primaš platu čiji su izvori naplaćivanje ulaznica gledaocima kao i raznorazne donacije jer u tome nema ništa šerijatski sporno, izuzev ako bi zarada na utakmicama bila rezultat klađenja i kockanja. Ve billahi tevfik.
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com
Da li je po hanefijskom mezhebu dozvoljeno klanjati samo farzove?
AlejkumusSelam! Ono što je musliman obavezan klanjati od namaza su farzovi pet dnevnih namaza po svečetiri priznata fikhska mezheba: hanefijskom, malikijskom, šafijskom i hanbelijskom. Suneti koji se klanjaju uz farzove je mustehab klanjati oko čega nema razilaženja među učenjacima, pa ko ih klanjaviše
AlejkumusSelam! Ono što je musliman obavezan klanjati od namaza su farzovi pet dnevnih namaza po svečetiri priznata fikhska mezheba: hanefijskom, malikijskom, šafijskom i hanbelijskom. Suneti koji se klanjaju uz farzove je mustehab klanjati oko čega nema razilaženja među učenjacima, pa ko ih klanja ima nagradu, a ko ih izostavlja nema grijeha. Jedino su se učenjaci razišli oko vitr namaza, kod hanefija je vitr namaz vadžib, dok je kod ostala tri mezheba potvrđeni sunnet što je bliže ispravnom.
A hadis o kojem govoriš prenosi ga Ebu Hurejre, radijallahu anhu, gdje kaže da je čuo Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da je rekao: “Prvo za što će polagati rob račun na Sudnjem danu je propisani namaz, pa ako ga je upotpunio (dobro i jest). A u suprotnom biće rečeno: Pogledajte ima li on nafile (dobrovoljnog namaza). Pa ako bude imao nafile biće mu upotpunjen propisani namaz sa nafilom. Zatim će se uraditi slično tome sa ostalim farzovima“. (hadis bilježi Ebu Davud, Tirmizi, Nesai, Ibn Madže i Ahmed sa vjerodostojnim senedom) Prema tome, hadis upućuje da onaj ko ne upotpuni farz namaz u njegovom načinu klanjanja, a po nekima izostavljajući određeni namaz, da će mu to biti nadopunjeno nafila namazima. A što se tiče toga da podnevski i sabahski farz ne “vrijedi” ako se ne klanja sunnet, tako nešto nema osnova u Šerijatu. Ve billahi tevfik.
Odgovorio na pitanje: dr.Zijad Ljakić
Vidi manjePreuzeto sa stranice: http://www.n-um.com