Hvala pripada Allahu.
Prvo:
Rafidije, Imamije ili Isna ‘Ašerijje (Dvanesto-imamci) su jedan od ogranaka Šija. Nazvani su Rafidije jer su odbili (rafada) mnoge ashabe i odbili su imamet dva šejh Ebu Bekra i Omera, ili jer su odbili imamet Zejda ibn Alija, i napustili ga. Nazvani su Imamije jer se prvenstveno fokusiraju na imamet, i to su učinili od temelja svoje vjere, ili jer tvrde da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao da će Alija i njegovi potomci  biti imami (halife). Nazvani su Isna ‘Ašerijje jer vjeruju u imamet dvanaest ljudi iz Polanikove, sallallahu alejhi ve sellem, porodice, od kojih je prvi Alija, radijallahu anh, a zadnji Muhammed ibn Hasan el-Askeri, navodno skriveni imam, za kojeg tvrde da je ušao u pećinu u Samerau u sredini trećeg hidžretskog stoljeća i da je i dalje živ unutra, i da ga čekaju da izađe!
Oni imaju ubjeđenja i temelje koji su u suprotnosti onima koje imaju muslimani, kao što su sljedeći:

Pretjeruju u vezi sa svojim imamima, tvrdeći da su nepogrješivi, usmjeravaju im mnoge vidove ibadeta kao što je dova, traženje pomoći, žrtvuju njima i tavaf (kruže oko njihovih kaburova). Ovo je veliki širk za koji nam Allah kaže da ga neće oprostiti. Ovaj širk čine i njihovi učeni i obične mase, bez da se iko među njima suprostavlja tome.

Tvrde da je Kur'an izmijenjen, i da je nešto dodano a nešto odstranjeno. Imaju mnoge knjige o tome koje su poznatenjihovim učenim i mnogim od običnih ljudi, i čak kažu da je vjerovanje da je Kur'an izmijenjen od osnovnih temelja vjere. Vidite pitanje pod brojem 21500.

Smatraju nevjernicima gotovo sve ashabe, i odriču ih se, i od puteva kojim se približaju Allahu jeste da ih vrijeđaju i proklinju. Tvrde da su se odmetli nakon smrti Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, osim njih malo (osim samo sedam). Ovo je negiranje Kur'ana koji potvrđuje njihove vrline, i kaže da je Allah zadovoljan njima i da je njih odabrao kao drugove Svoga Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Time se podrazumijeva i sumnja u sam Kur'an, jer ono što su oni prenijeli; ako su bili nevjernici, nebi bili sigurni da to nisu poremetili ili izmijenili. Međutim, to je ionako ono u što Rafidije vjeruju, kao što smo naveli iznad.

Šejhu-l-islam Ibn Tejmijje, rahimehullahu te'ala, je rekao: “Što se tiče onih koji idu i dalje od toga i tvrde da su se oni odmetli nakon smrti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, osim malog broja, ne više od njih deset ili blizu tom broju, ili da su postali griješnici, nema sumnje da su oni nevjernici, jer odbacuju  ono što se navodi u Kur'anu na više od jednog mjesta, a to je da je Allah zadovoljan njima i da ih je hvalio. Uistinu, onaj ko sumnja da je ta osoba nevjernik, treba se i sam proglasiti nevjernikom, jer ono što se podrazumijeva iz ovog stava jeste da su oni koji su prenijeli Kur'an bili nevjernici ili griješnici. Ajet kaže: ‘Vi ste narod najbolji (pravi monoteisti i sljedbenici Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i njegovog sunneta) od svih koji se ikada pojavio.’ [Prijevod značenja Ālu ‘Imrān, 3:110], a onajbolji od njih je prva generacija. Ali prema ovom stavu, mnogi od njih su bili nevjernici i griješnici, i da je ovaj ummet najgori narod i da je najgora od njih prva generacije. Poznavanje da je ovo kufr je nešto za što nijedan musliman nema opravdanje u nepoznavanju.”
El-Sarim el-Meslul ala Šatimi-r-Resul, 590.

PripisujubedaAllahu, tj. da je zauzeo mišljenje koje nije imao prije (da je se predomislio op. pre.). Ovo podrazumijeva pripisivanje neznanja Allahu, neka je uzvišen i savršen od onoga što mu pripisuju.

Oni vjeruju u tukju (pretvaranje) što znači da vani pokazuju nešto što se ne nalazi unutra. U stvari to je laganje i licemjerstvo i sposobnost varanja ljudi. Ovo nije nešto što oni rade za vrijeme straha; nego, oni smatraju da je tukja vjerska dužnost za velike i male stvari, u vremenu straha i u vremenu sigurnosti. Bilo šta od istine što je prenešeno od njihovih imama , kao što je hvaljenje ashaba Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ili da se slažu sa ehlu sunnetom, čak i po pitanju tahareta (čišćenja) ili po pitanja hrane i pića, šije odbacuju jer kažu da su to rekli koristeći tukju.

Vjeruju u redže'ah, a to je vjerovanje da će Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, i njegova porodica (ehlu bejt), Alija, Hasan, Husejn, i ostali imami vratiti. Također, Ebu Bekr, Omer, Osman, Muavija, Jezid, Ibn zi-l-Džušen i ostali koji su prema njima povrijedili ehlu bejt, će se vratiti.

Prema njihovom vjerovanju, svi ovi ljudi će se vratiti na ovaj svijet još jednom prije Sudnjeg dana, kada je Mehdi pojavi, kao što im je Allahov neprijatelj Ibn Sebe’ rekao da će se ova druga grupa vratiti da bi bili kažnjeni jer su povrijedili ehlu bejt, učinili im nepravdu i uzeli im njihova prava, pa će biti žestoko kažnjeni, onda će svi umrijeti, a onda će biti proževljeni na Sudnjem danu na konačni obračun. Ovo je ono što oni vjeruju.
Što se tiče njihovih ostalih pokvarenih vjerovanja, u sljedećim knjigama možete naći to, koje objašnjavaju kako su ona pogrešna:
El-Hutut el-Aridah, Muhibudin el-Hatib;
Usul Meuheb Eš-Ši'ah el-Imamijjeh, Dr. Nasir el-Kafari;
Firek Mu'asireh tentesib ile-l-Islam, Dr. Galib ibn ‘Ali ‘Avadži, 1/127-269;
El-Mevsu'ah el-Mujessereh fi-l-Edjani ve-l-Mezahib ve-l-Ahzab el-Mu'asireh, 1/51-57.
Također pogledajte odgovor na pitanja 1148 i 10272.
Učenjaci Stalne komisije za fetve su upitani: “Da li je put šija Imamija od islama? Ko ga je izmislio? Jer oni, tj. Šije, pripisuju svoj mezheb našem sejjidu Aliji.”
Odgovor:
“Mezheb šija Imamija je izmišljeni mezheb koji je uveden u islam. Savjetujemo vas da pročitate knjige El-Hutut el-‘Aridah, Muhtesar et-Tuhfeh el-Isna ‘Ašerijjeh i Minhadžu-s-Sunneh od šejhu-l-islama (Ib Tejmijje), što će pojasniti mnogo njihovih novotarija.
Abdulaziz ibn Abdullah ibn Baz, Abdurezak ‘Afifi, Abdullah ibn Gadjan.”
Fetava El-Ledžneh ed-Da'imeh, 2/377.
Drugo:
Iz gore navedenog je jasno da je ovaj mezheb neispravan i suprostavlja se vjerovanju Ehlu Sunneta ve-l-Džemata, i ova ubjeđenja neće biti prihvaćena od bilo koga, bilo od njihovih učenjaka ili običnog naroda.
Što se tiče imama koje sebi pripisuju, oni su čisti od ovih laži i neistina.
Slijede imena ovih imama:

Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anh, koji je ubijen kao šehid 40-te god po hidžri;

Hasan ibn Alija, radijallahu anh (3-50 h.g.);

Husejn ibn Alija, radijallahu anh (4-61 h.g.);

Alija Zejnu-l-‘Abidin ibn Husejn (38-95 h.g.), koga zovu El-Sedždžad;

Muhammed ibn Zejnu-l-‘Abidin (57-114 h.g.), koga zovu El-Bakir;

Džafer ibn Muhammed el-Bakir (83-148 h.g.), koga zovu Es-Sadik;

Musa ibn Džafer es-Sadik (128-148 h.g.), koga zovu El-Kazim;

Alija ibn Musa el-Kazim (148-203 h.g.), koga zovu Er-Rida;

Muhammed el-Dževad ibn Alija er-Rida (195.220 h.g.), koga zovu Et-Tekijj;

Alija el-Hadi ibn Muhammed el-Dževad (212-254 h.g.), koga zovu En-Nekij;

Hasan el-‘Askeri ibn Alija el-Hadi (232-254 h.g.), koga zovu Ez-Zekij;

Muhammed el-Mehdi ibn Hasan el-‘Askeri, koga zovu El-Hudždžeh el-Ka'imeh el-Muntezar. Tvrde da je ušau u pećinu u Samerau, ali većina istraživača tvrdi da on uopšte nije ni postojao, i da je on šitski mit.

Vidjeti: El-Mevsu'ah el-Musejereh, 1/51.
Ibn Kesir, rahimehullahu te'ala, je rekao (1/177): “Što se tiče onoga što vjeruju o pećini u Samerau, to je mit koji nema osnove u stvarosti i za to nema dokaza niti vjerodostojne predaje.” El-Bidaje ve-n-Nihaje, 1/177.
Ibn Tejmijje, rahimehullahu te'ala, je podijelio imame Isna ‘Ašerijja u četiri grupe:

Alija ibn Ebi Talib, Hasan i Husejn, radijallahu anhum. Oni su plemeniti ashabi i niko ne sumnja u njihovu vrijednost i imamet, ali je bilo mnogih pored njih koji su dijelili sa njima tu blagodat da budu ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i od ashaba je bilo onih koji su vrijedniji od njih, na onsnovu vjerodostojnih predaja od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem.

Alija ibn Husejn, Muhammed ibn Alija el-Bakir, Džafer ibn Muhammed es-Sadik i Musa ibn Džafer. Oni su od ispravnih i povjerivih učenjaka. Minhadžu-s-Sunneh, 2/ 243-244.

Alija ibn Musa er-Rida, Muhammed ibn Alija ibn Musa el-Dževad, Alija ibn Muhammed ibn Alija el-‘Askerii Hasan ibn Alija ibn Muhammed el-‘Askeri. Što se tiče njih, šejhu-l-islam Ibn Tejmijje, rahimehullahu te'ala, kaže: “Nisu pokazali puno znanja da bi ummet imao koristi od njih, niti su imali vlast pomoću koje bi pomogli ummetu. Nego, oni su bili kao i ostali Hašimije, imaju počastan položaj, i imaju dovoljno znanja o onome što je neophodno za njih i koliko se očekuje kod ljudi poput njih; to je vrsta znanja koja je raširena kod običnih muslimana. Ali što se tiče znanja koja je pristuno samo kod učenjaka, to znanje nije bilo kod njih. Tako da oni koji su tražili znanje nisu preuzeli od njih ono što su preuzeli od druge trojice. Da su imali ono što se korisno onima koji traže znanje, uzimali bi to od njih, a oni koji traže znanje su veoma svjesni gdje da idu tražeći ga.” Minhadžu-s-Sunneh, 6/387.

Muhammed ibn Hasan el-‘Askeri el-Muntezar (Onaj koga se očekuje). On uopšte nije ni postojao, kao što je navedeno iznad.

A Allah zna najbolje.
Odgovorio: Šejh Muhammed b. Salih el-Munedždžid
Izvor: http://islamqa.info/en/101272
 

Preveo Redžo Muratović – http://islam-pitanja-i-odgovori.blogspot.com

Hvala pripada Allahu.
Već smo naveli u pritanjima pod brojevima 992 i 11035 dokaze da je se Allah uzdigao iznad Njegovog prijestolja i da je uzvišen iznad Svojih stvorenja.
Prema hadisu kojeg bilježe Buharija (406) i Muslim (547) od Abdullaha ibn Omera, radijallahu anhum, da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, vidio nekoga ko je pljuvao na zid džamije u smjeru kible, pa je to obrisao i onda je okrenuo ljudima i rekao: “Ako neko od vas klanja, neka ne pljuje ispred sebe, jer Allah ispred njega kada klanja.”
Nema kontradiktornosti između ovoga i činjenice da je Allah visoko iznad Svojih stvorenja.
Šejh-l-islam Ibn Tejmijje, rahimehullahu te'ala, je rekao:
“Riječi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem: ‘Ako neko od vas klanja, neka ne pljuje ispred sebe, jer Allah ispred njega kada klanja,’ znače onako kako i izgleda da znače. Allah je iznad Arša i ispred onoga koji klanja. Ovaj opis se može čak i primjeniti na stvorenja: kada čovjek pogleda prema nebu, prema Suncu i Mjesecu, Sunce i Mjesec su iznad njega i također su ispred njega.”
Medžmu'u-l-Fetava, 5/101.
Poznato je da ko god se okrene prema Mjesecu i obrati mu se -kada bi to bilo moguće- okreće se prema njemu čak iako je Mjesec iznad njega. Slično, kada osoba ustane da klanja okreće se prema Allahu iako je On iznad njega, i obraća mu se tako što je On ispred njega, ne na desno ili na lijevo, i doziva ga tako što je On iznad a ne ispod.
Šejh Ibn ‘Usejmin, rahimehullahu te'ala, je rekao:
“Dokaz da je Allah ispred klanjača su riječi Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem: ‘Ako neko od vas klanja, neka ne pljuje ispred sebe, jer Allah ispred njega kada klanja.’
Allahovo bivanje ispred se pripisuje Allahu onako kako Njemu dolikuje i koje nije u suprotnost sa Njegovim uzvišenim stanjem. Ovo dvoje se može pomiriti na dva načina:

Može se pomiriti između ove dvije stvari u pogledu stvorenja, kao kada Sunce izlazi, ono je ispred onoga ko se okrene prema istoku, iako je ono na nebu. Ako se to može pomiriti kada su u pitanju stvorenja, preče je da se pomire u pogledu Stvoritelja.

Čak iako nije moguće da se pomire u pogledu stvorenja, to ne znači da se ne mogu pomiriti u pogledu Stvoritelja, jer ništa nije slično (kao) Allahu.”

Fetava Ibn ‘Usejmin, 4/287.
Odgovorio: Šejh Muhammed b. Salih el-Munedždžid
Izvor: http://islamqa.info/en/40865
 

Preveo Redžo Muratović – http://islam-pitanja-i-odgovori.blogspot.com

Alejkumus-selam ve rahmetullahi ve berekatuhu! Prije nego što počnemo sa konkretnim odgovorom na vaše pitanje, treba spomenuti da je hanbelijski mezheb, takoðer, stava da nije dozvoljeno klanjati tehijjetul-mesdžid u vremenu kada je zabranjeno klanjanje nafila. U jednoj predaji imama Ahmeda, koju je odabrao i šejhul-islam Ibn Tejmijje, rhm., i neki učenjaci hanbelijske pravne škole te mnogi učenjaci današnjeg vremena, navodi se da je on smatrao da se tehijjetul-mesdžid može klanjati u tom vremenu, ali je zvaničan stav hanbelijskog mezheba da je to zabranjeno, kao i stav hanefijske i malikijske pravne škole.

Što se tiče dokaza onih koji su to dozvoljavali, oni su to dokazivali argumentima koji ukazuju na propisanost tog ibadeta, u kojima se nareðuje tehijjetul-mesdžid bez izuzimanja odreðenih vremena, kao hadis: “Neka niko od vas ne sjedne u džamiji prije nego što klanja dva rekata.” (Buharija i Muslim od Ebu Katade, r.a.)
Oni su smatrali da su hadisi zabrane općeg karaktera, a da su hadisi u kojima se nareðuje klanjanje tehijetul-mesdžida posebni, a poznato je pravilo da se daje prednost u prakticiranju posebnim argumentima nad argumentima općeg karaktera.

A Allah najbolje zna!

Odgovorio: Pezić Elvedin

U pogledu pitanja nafile nakon džuma-namaza imamo dva hadisa Allahovog Poslanika. Kazao je Allahov Poslanik: “Ko od vas bude klanjao nafilu nakon džuma-namaza, neka klanja četiri rekata.” (Muslim od Ebu Hurejre, r.a.) U drugom hadisu je spomenuto: “Allahov Poslanik bi nakon džuma-namaza klanjao dva rekata u kući.”

Jedan od načina kako se pomiruje prividna kolizija između ova dva hadisa jeste da onaj ko želi da klanja nafilu nakon džuma-namaza u džamiji, klanjat će četiri rekata, a onaj koji bude klanjao nafilu nakon džume kod kuće, klanjat će dva rekata. Ovo mišljenje zastupali su imam Ahmed, Ibn Tejmijje, Ibnul-Kajjim.
Dakle, ovo je jedan od stavova, dok je bilo učenjaka koji su kazali da se oprečnost ovih hadisa pomiruje na način da se kaže da je nakon džuma-namaza propisano klanjanje nafile od minimalno dva rekata, a maksimalno četiri.
Na osnovu toga, možemo kazati da nema smetnje da čovjek klanja dva rekata nafila-namaza nakon džume u džamiji.

Nema smetnje da čovjek klanja spomenutu nafilu onda kada klanja četiri rekata, sa predavanjem jednog selama, iako je bolje da predaje selam nakon drugog rekata. (Ovo je stav šejha Bin Baza objavljen u njegovim fetvama)

Odgovorio: Elvedin Pezić, prof.