To nije dozvoljeno iz razloga što se time proizvodi zlo i ruši muslimanska zajednica, te se tim postupkom uzrokuje mržnja prema muslimanskim predstavnicima i obrnuto, što može dovesti do nepokornosti predstavniku muslimana i do prolijevanja krvi, te ostalih posljedica koje nisu za pohvalu.

Ukoliko neko ima kakvu kritiku, onda je treba uputiti tajno, bez obzira da li se to radilo usmenim ili pismenim putem ili da se o tome obavijesti onaj ko sa predstavnikom muslimana ima kontakt, pa da mu on to dostavi.

Dakle, ne treba da bude javno, kao što se navodi u hadisu:”Ko bude želio da posavjetuje vladara, neka to ne čini javno…”(Bilježi ga Ibn Ebi Asim, a ispravnim ga je ocijenio Albani)

Šejh Salih Fewzan, el-idžabatu-l-muhimme fi-l-mešakili-l-mulimme, 1/11

Sa arapskog preveo: Senad Muhić

Univerzitet: Islamski univerzitet Muhammed b. Saud
Fakultet: Islamska teologija, odsjek: Usulu-d-din (akaid, tefsir, hadis)
Riyadh, Saudijska Arabija

Preuzeto sa https://subuluselam.wordpress.com

Ukoliko oni prema nama čine dobročinstvo, mi ćemo im uzvratiti, kao što kaže Uzvišeni:”Allah vam ne zabranjuje da činite dobro i da budete pravedni prema onima koji ne ratuju protiv vas zbog vjere I koji vas I zavičaja vašeg ne izgone-Allah, zaista, voli one koji su pravični.”(El-Mumtehana, 8)

Dakle, ukoliko nam dobro učine i mi ćemo njima, kao npr,ukoliko nam poklone nekakav poklon i mi ćemo njima, jer se prenosi da je Poslanik, sallallahu alejhi ve selleme, primao poklone od nemuslimana.

Šejh Salih Fewzan, El-idžabatu-l-muhimme fi-l-mešakili-l-mulimme, 1/42

Sa arapskog preveo: Senad Muhić

Univerzitet: Islamski univerzitet Muhammed b. Saud
Fakultet: Islamska teologija, odsjek: Usulu-d-din (akaid, tefsir, hadis)
Riyadh, Saudijska Arabija

Preuzeto sa https://subuluselam.wordpress.com

Uslovi za ispravnost džihada su poznati, a to je da muslimani posjeduju snagu kojom se mogu suprostaviti neprijatelju.Ukoliko ne posjeduju snagu i mogućnosti, onda im džihad nije obavezan.

Poslanik sallallahu alejhi ve selleme i ashabi su živjeli u Mekki prije hidžre i nije im bio propisan džihad upravo zbog toga što nisu bili snažni.

Također, jedan od uslova za džihad je da on bude pod vođstvom vladara.On je taj koji naređuje i organizira borbu.Organizovanje džihada nije u nadležnosti pojedinaca ili određenih grupa koje idu da se bore, a pri tome nisu dobile dozvolu od muslimanskog vladara.

Šejh Salih Fewzan, El-idžabatu-l-muhimme fi-l-mešakili-l-mulimme, 1/55

Sa arapskog preveo: Senad Muhić

Univerzitet: Islamski univerzitet Muhammed b. Saud
Fakultet: Islamska teologija, odsjek: Usulu-d-din (akaid, tefsir, hadis)
Riyadh, Saudijska Arabija

Preuzeto sa https://subuluselam.wordpress.com

La ilahe illellah (Nema drugog istinskog božanstva
osim Allaha)

– Prvo šta treba izgovoriti kada čovjek želi da uđe u islam.

– Neće čovjeku koristiti dobra djela bez ovih riječi. (primjer Abdullah ibn
Džud'ana koji je mnogo hranio ljude ali nije vjerovao u proživljenje na
Sudnjem danu)

– Ove riječi će činiti šefa'at na Sudnjem danu. Od Ebu Hurejre, radijallahu
anhu, se prenosi da je Poslanik, sallallahu alejhi ve selleme, rekao: “Najsretniji
čovjek s mojim šefa'atom biće onaj koji je najiskrenije rekao: ‘La ilahe
illellah’.” (Buharija)

– Najbolja vrsta zikra. Od Džabira, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu
alejhi ve sellem, rekao: “Najbolji zikr je: la ilahe illellah”

– Ko kaže: “La ilahe illellah” ući će u Džennet, pa čak i ako je činio nemoral i
konzumirao alkohol, kao što je to rekao Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem,
Ebu Zerru, radijallahu anhu.

– Hadis “kartice”

Ruknovi “La ilahe illellah”

1. negacija (nema boga),
2. potvrda (osim Allaha)

Dokazi:
1.
(وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ للهَّ وَ اجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ)
“Mi smo svakom narodu poslanika poslali: ‘Allahu se klanjajte, a kumira se
klonite!'” (En–Nahl, 36)
2.
(وَاعْبُدُواْ للهَّ وَلاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا)
“I Allahu se klanjajte i nikoga Njemu ravnim ne smatrajte” (En–Nisa, 36)
3.
(وَقَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ)
“Gospodar tvoj zapovijeda da se samo Njemu klanjate!” (El–Isra, 23)
4.
(قُلْ يَا أَھْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَ بيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ للهَّ وَلاَ نُشْرِ كَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ
بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَابًا مِّن دُونِ للهِّ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُو ا اشْھَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ)
“Reci: ‘O sljedbenici Knjige, dođite da se okupimo oko jedne riječi, i nama i
vama zajedničke: da se nikome osim Allahu ne klanjamo, da nikoga Njemu
ravnim ne smatramo i da jedni druge, pored Allaha, bogovima ne držimo!’
Pa ako oni ne pristanu, vi recite: ‘Budite svjedoci da smo mi muslimani!'”
(Alu Imran, 64)

Šartovi “la ilahe illellah”
(العلم واليقين والقبول والإنقياد فادري ما أقول
والصدق والإخلاص والمحبة وفقك لله لما أحبه)
1. Ilm (znanje) a ono negira neznanje, tj. da čovjek zna da nema istinskog
božanstva koji zaslužuje da se obožava, osim Allaha Uzvišenog.
(فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا للهَُّ)
– “Znaj da nema boga, osim Allaha!” (Muhammed, 19)
(وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَھِدَ بِالْحَقِّ وَھُمْ يَعْلَمُونَ)
– “Oni kojima se oni, pored Njega, klanjaju – neće moći da se za druge
zauzimaju; moći će samo oni koji Istinu (šehadet) priznaju, oni koji
znaju. (Ez–Zuhruf, 86)
“Ko umre a zna da nema boga osim Allaha ući će u Džennet.” (hadis bilježi
Ahmed)

2. Jekin (ubjeđenje) a on negira svaki vid sumnje, tj. da onaj ko izgovara
riječi tevhida čvrsto vjeruje u to i da nimalo ne sumnja.
وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يرْتَابُوا وَجَاھَدُوا بِأَمْوَالِھِمْ وَأَنفُسِھِمْ فِي سَبِيلِ للهَِّ ? (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِا َِّ
أُوْلَئِكَ ھُمُ الصَّادِقُونَ)
– “Pravi vjernici su samo oni koji u Allaha i Poslanika Njegova vjeruju, i
poslije više ne sumnjaju, i bore se na Allahovom putu imecima svojim i
životima svojim. Oni su iskreni!” (El–Hudžurat, 15)
– Od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, se prenosi da je Poslanik, sallallahu alejhi
ve sellem, rekao: “Svjedočim da nema boga osim Allaha i da sam ja Njegov
rob i poslanik. Nijedan rob neće sresti Allaha sa ove dvije riječi, bez sumnje
u njih, a da neće ući u džennet.” (hadis je vjerodostojan)

3. Kabul (prihvatanje) tj. da čovjek prihvati ono na šta upućuje iskreno
robujući samo Allahu, a ostavljanje ibadeta nekom drugom, te da bude
zadovoljan time.
(إِنَّھُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَھُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا للهَُّ يَسْتَكْبِرُ ونَ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِھَتِنَا لِشَاعِ رٍ مَّجْ نونٍ)
– “Kad im se govorilo: ‘Samo je Allah Bog!’ – oni su se oholili i govorili: ‘Zar
da napustimo božanstva naša zbog jednog ludog pjesnika!?'” (Es–Safat, 35-
36)

4. Inkijad (pokoravanje) tj. da čovjek obožava samo Allaha i da se
pokorava Njegovom šerijatu, vjerujući u njega smatrajući ga istinom.
Ako bi samo izgovorio a ne bi se pokorio takav je kao primjer Iblisa i njemu
sličnih.
(وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ)
– “I povratite se Gospodaru svome i pokorite Mu se prije nego što vam
kazna dođe, – poslije vam niko neće u pomoći priskočiti.” (Ez–Zumer, 54)

5. Sidk (iskrenost u izgovoru) tj. da čovjek iskreno izgovori, da mu jezik
potvrđuje ono što se nalazi u srcu, a srce ono što je na jeziku, pa ako bi samo
jezikom izgovorio ne bi bilo dovoljno da bude musliman.
(أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَھُمْ لَا يُفْتَ نونَ وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِھِمْ فَ لَيَعْلَمَنَّ للهَّ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ)
– “Misle li ljudi da će biti ostavljeni na miru ako kažu: ‘Mi vjerujemo!’ i da u
iskušenje neće biti dovedeni? A Mi smo u iskušenje dovodili i one prije njih, da
bi Allah sigurno ukazao na one koji govore istinu i na one koji lažu.”
(El–Ankebut, 2-3)
– Od Muaz ibn Džebela, radijallahu anhu, se prenosi da je Poslanik, sallallahu
alejhi ve selleme, rekao: “Nema nikog da posvjedoči da nema drugog boga,
osim Allaha i da je Muhammed Njegov poslanik, iskreno iz srca, a da ga
Allah neće zabraniti Vatri.” (Buharija i Muslim)

6. Ihlas (iskrenost u djelima) tj. da čovjek radi sve vrste ibadeta isključivo
samo radi Allaha a nije dozvoljeno uputiti ni jednu vrstu ibadeta poslaniku,
meleku, dobrom čovjeku, džinu niti bilo kome drugom jer će tada učiniti
mnogoboštvo (širk).
الدِّينُ الْخَالِ صُ ) ? (أَلَا َِِّ
– “Iskreno ispovjedanje vjere dug je Allahu!” (Ez–Zumer, 3)
(وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا للهََّ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُ نَفَاء)
– “a naređeno im je da se samo Allahu klanjaju, da Mu iskreno, kao
pravovjerni, vjeru ispovjedaju.” (El–Bejjine, 5)
– Od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, se prenosi da je Poslanik, sallallahu alejhi
ve selleme, rekao: “Najsretniji čovjek s mojim šefa'atom biće onaj koji je
najiskrenije rekao: ‘La ilahe illellah’.” (Buharija)

7. Mehabbeh (ljubav) tj. da čovjek iskreno voli Allaha iz srca jer ako Ga ne
bi volio bio bi nevjernik (kafir).
(قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ للهّ فَاتَّبِعُونِي يُحْ ببْكُمُ للهُّ)
– “Reci: ‘Ako Allaha volite, mene slijedite, i vas će Allah voljeti'” (Alu Imran,
31)
) ? (وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ للهِّ أَندَاداً يُحِبُّونَھُمْ كَ حُبِّ للهِّ وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُ با ِ
“Ima ljudi koji su umjesto Allaha kumire prihvatili, vole ih kao što se Allah
voli, ali pravi vjernici još više vole Allaha.” (El–Bekare, 165)

*Neki učenjaci dodaju i osmi uslov (šart), a to je:
8. Da se nevjeruje i negira sve što se obožava osim Allaha
Uzvišenog.
فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِا لعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَھَا وَللهُّ سَ مِيعٌ عَلِيم) ? (فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِا ِّ
– “Onaj ko ne vjeruje u šejtana, a vjeruje u Allaha – drži se za najčvršću
vezu, koja se neće prekinuti. – A Allah sve čuje i zna.” (El–Bekare, 256)

Skripta iz Islamskog vjerovanja – Minber.ba
Skriptu pripremio: Nermin Avdić
Recenzija: mr. Elvedin Huseinbašić
http://www.minber.ba/skripta-iz-islamskog-vjerovanja/

Vrste novotarija
1. El–bidatu el–hakikijjeh: novotarija za koju nema šerijatski dokaz, kao
npr. obilaženje (tavaf) oko kabura (turbe), traženje pomoći preko mrtvaca u
kaburovima, da se čovjek odluči samo šutiti i tako se približavati Allahu,
penjanje na pećinu Hira u Mekki približavajući se Allahu i sl.

2. El–bidatu el–idafijjeh:
– s jedne strane je povezana sa dokazom, a s druge nije.
Npr. Učenje ezana za bajram–namaze.
– Pa je povezan s dokazom jer je ezan propisan u islamu i to je način
približavanja Allahu Uzvišenom, a s druge strane, nije povezana sa dokazom
jer nema dokaza da je ezan propisan za bajrame ili namaz za pomračenje
Sunca i sl.

– Takođe obilazak oko Kabe 9 puta je ova vrsta novotarije jer u islamu postoje
dokazi o obilasku oko Kabe (tavaf) ali nije propisan taj broj.
– Izgovaranje zikra: estagfirullah nakon svakog namaza naglas i zajednički,
jer učenje istigfara je u osnovi sunnet, ali izgovaranje naglas i zajedno u
džematu je novotarija.

Spomenut ćemo primjer dva čovjeka, obojica daju sadaku dva puta u toku
dana. Jedan od njih smatra da dvije sadake date u istom danu je posebno
djelo i poziva ljude u to, dok drugi čovjek ne smatra da postoji posebna
nagrada nego to radi jer želi da uradi što više dobrih djela.
Prvi čovjek je uveo novo u vjeru što nije od nje, jer poznate su velike koristi
sadake u islamu ali nije spomenuto tim brojem, dok drugi čovjek želi da uradi
što više dobrih djela ne smatrajući da je taj broj određen pa se to smatra
pozitivnim.

Može biti djelo propisano ali postaje novotarija jer se suprostavlja islamskim
propisima u sljedećim stvarima:

1. Razlog kao npr. da čovjek posti na rođendan ili da obavlja umru.
2. Vrsta kao npr. da čovjek zakolje za kurban mimo stoke koja je propisana,
kao što je krava, ovca i sl. pa zakolje npr. konja.
3. Broj kao npr. da čovjek obavlja tavaf oko Kabe i doda ili oduzme na
propisan broj tj. sedam krugova.
4. Kakvoća kao npr. da čovjek dok se abdesti da promijeni redoslijed pranja
dijelova tijela.
5. Vrijeme kao npr. da hadžija boravi na Arefatu neki drugi dan mimo 9. zul–
hidždžeta.
6. Mjesto kao npr. da čovjek boravi u i'tikafu negdje mimo džamije.
Jedna od podjela novotarija je i shodno ubjeđenju, pa se dijeli na:
1. El–I'tikadijjeh tj. da čovjek bude ubjeđen u suprotno s čime je došao
islam, kao npr. novotarije haridžija: da ko učini veliki grijeh da je nevjernik,
novotarije muatezila: negiranje odredbe (kadera), negiranje Allahovih
svojstava, “stepen između dva stepena”.
2. El–Amelijjeh tj. novotarije vezane za djela čovjeka a može biti zbog
jednog od šest spomenutih razloga.
Kako se suprostaviti novotarijama?
1. Konstantno pojašnjavanje osnova islama (dva šehadeta),
2. Pobijanje novotarija sa dokazima,
3. Detaljnim pridržavanjem za Kur'an i sunnet,
4. Slijeđenjem ispravnih prethodnika…

Šta znači “lijepa novotarija”?
Neki učenjaci su napravili podjelu na: lijepa i loša novotarija, međutim, to nije
ispravno jer je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Zaista svaka
novotarija vodi u Vatru” i nije napravio izuzetak.
Primjeri za “lijepu novotariju” prema nekim učenjacima:

1. U ibadetima:
– Obilježavanje rođenja Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem,
– Izgovaranje nijjeta prije namaza,
– Posljednje napuštanje Kabe izlazeći unazad,
– Ustajanje kada se spomene njegovo rođenje.

2. U običajima
– Pranje ruku prije jela,
– Korištenje kašika i sl.

3. U sredstvima kako bi se ostvarili ciljevi islama
– Izučavanje gramatike arapskog jezika,
– Građenje škola,
– Pisanje knjiga i sl.

A imam Malik ibn Enes:
(من ابتدع في الإسلام بدعة يراھا حسنة فقد زعم أن محمدا – صلى لله عليه وسلم – خان
الرسالة لأن لله يقول: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِ ينًا )
( (المائدة, 3
“Onaj ko uvede u islam novotariju i smatra da je lijepa takav zastupa da je
Muhamed, sallallahu alejhi ve sellem, pronevjerio poslanicu, jer je Allah rekao:
‘Sada sam vam vjeru vašu usavršio i blagodat Svoju prema vama upotpunio i
zadovoljan sam da vam islam bude vjera.'”
Šta znače riječi Omera ibnul-Hattaba, radijallahu anhu: “Kako je divna ova
novotarija?” kada je vidio ljude okupljene ponovo oko jednog imama u
džamiji na teravih–namazu.

Neki učenjaci su rekli da je to lingvističko (jezičko) značenje, međutim, šejh
Ibn Usejmin, rahimehullah, smatra da to nije potpuno značenje Omerovih
riječi nego je to relativna novotarija. To jest bio je napušten taj sunnet
klanjanja teravih–namaza iza jednog imama tj. Poslanika, sallallahu alejhi ve
sellem, da ne bi bio propisan obaveznim, pa cijela vladavina Ebu Bekra,
radijallahu anhu, i početak vladavine Omera, radijallahu anhu, nije klanjanja
teravija iza jednog imama, nego je Omer, kao halifa rekao da bi bilo dobro da
ljudi se okupe oko jednog imama te zajedno klanjanju teraviju, i preporučio
Ubejj ibn Ka'ba i Temim ed–Darija, radijallahu anhuma, da budu imami.
Stoga, izreka Omera, radijallahu anhu: “Kako je divna ova novotarija?”
pripisuje se shodno tome da je spomenuti period bila ta praksa napušena.

Odgovor na spomenuto je takođe:

1. Teravih–namaz je propisan i potvrđen u sunnetu i riječima i djelima. Hadis
Džabir ibn Abdullaha, radijallahu anhu: “da je Poslanik, sallallahu alejhi ve
sellem, klanjao sa ljudima u noćima ramazana osam rekata” a takođe se
prenosi da je predvodio ashabima tri noći ramazana te da je napustio iz
straha da ne bude propisano kao obavezno (farz).

2. Riječima: Podsticao je da se ostane u ramazanskim noćima sa imamom do
kraja namaza: “Ko ostane sa svojim imamom do kraja biće mu upisano da je
klanjao cijelu noć.”

3. Omer, radijallahu anhu, je naredio da se klanja zajedno teravih–namaz jer
je nestala prepreka tj. Objava je završena Poslanikovom, sallallahu alejhi ve
sellem, smrću pa ne može više biti propisana kao obavezna.

Zbog čega je neispravno dijeliti novotarije na lijepe i loše?

1. Jer su dokazi u islamu o zabrani novotarije opći a nije spomenut izuzetak.

2. Govor o lijepoj novotariji otvara vrata uvođenja novih stvari i to se ne bi
moglo zaustaviti.

3. Ako bi bilo dozvoljeno dodati u islam nešto novo u tom slučaju bi bilo
dozvoljeno i oduzeti nešto od njega u ime lijepe novotarije.

4. Govor o lijepoj novotariji vodi u mijenjanje vjere jer kada god se pojavi
nova generacija i uvedu neki ibadet pa ga nazovu “lijepa novotarija” tako će
se umnožiti novotarije i promijeniti se vjera islam.

Pitanje:
Kako da spojimo ovako jasan hadis: “Svaka novotarija je zabluda” i drugi
hadis: “Ko uvede u islam lijep sunnet (običaj) njemu pripada nagrada i
nagrada onoga koji ga slijedi do Sudnjeg dana?”

Odgovor:
Značenje hadisa: “Ko uvede u islam lijep sunnet (običaj)” tj. ko uvede
neko djelo koje je u osnovi sunnet a dokaz tome je kontekst izgovorenog
hadisa a to je događaj kada je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, podsticao
na davanje sadake gostima koji su stigli u Medinu. Ashabi su počeli da donose
ono što mogu dati a jedan čovjek od ensarija je prvi donijeo vreću koju je
jedva nosio te je stavi u krilo Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, a onda je
on izgovorio hadis: “Ko uvede u islam lijep sunnet (običaj) njemu pripada
nagrada i nagrada onoga koji ga slijedi do Sudnjeg dana.” Pa je ovaj ensarija
prvi počeo davati sadaku koja je već propisana u islamu tako da nije ništa
novo uveo. S druge strane, “Ko uvede u islam lijep sunnet (običaj)” tj.
uvede način dolaska do nečega već propisanog, npr. sakupljanje Kur'ana u
jednu zbirku (mushaf), pa je to lijep običaj jer to vodi u ujedinjenje
muslimana a spriječava njihovo razjedinjenje.
Primjer istog je i sakupljanje i zapisivanje sunneta koje služi za njegovo bolje
čuvanje i memorisanje.

Skripta iz Islamskog vjerovanja – Minber.ba
Skriptu pripremio: Nermin Avdić
Recenzija: mr. Elvedin Huseinbašić
http://www.minber.ba/skripta-iz-islamskog-vjerovanja/