Alejkumusselam ve rahmetullahi ve berekatuhu.

Prije odgovora lijepo je da preciznije pojasnimo šta je nedoumica i nejasnoća u ovom dijelu ajeta koji se navodi u pitanju. Allah, subhanehu ve te'ala, nakon što u prvom dijelu 14. ajeta u suri El-Mu'minun navodi faze formiranja i oblikovanja razvoja fetusa u utrobi žene u drugom dijelu ajeta u doslovnom prijevodu značenja kaže: „Pa neka je blagoslovljen Allah, najbolji od onih koji stvaraju (stvoritelja)“ (El-Muminun, 14).

S obzirom da je općepoznato da je jedino Allah Onaj koji stvara kao i da sve što postoji mimo Njega su Njegova stvorenja („Allah je stvoritelj svega“ kao što je došlo u nekoliko ajeta), pa kako onda da Uzvišeni Allah kaže u svojoj plemenitoj Knjizi da je On najbolji od onih koji stvaraju, jer to znači da ima još neko mimo Njega ko stvara?

Na ovu šubhu i nejasnoću se može odgovoriti iz tri ugla:

Prvi ugao: Riječ HALIK ili HALK u arapskom jeziku ima više značenja, a od tih značenja su: stvoritelj (onaj koji stvara), onaj koji oblikuje, onaj koji pravi, onaj koji formira i slično. To jest glagol HALEKA – JAHLUKU znači stvarati, oblikovati, praviti i slično.

Pa kada imamo ovo u vidu i ako uzmemo u obzir kontekst ajeta, tj. da se u njemu navode faze formiranja i oblikovanja razvoja fetusa u utrobi žene, naravno u kontekstu Allahovog stvaranja čovjeka, onda je najbliže značenje dijela ajeta AHSENUL HALIKIN da je Allah najbolji od onih koji formiraju, oblikuju i prave nešto.

Drugi ugao: Ako bi uzeli doslovno značenje riječi u ajetu AHSENUL HALIKIN, tj. da je Allah najbolji od stvoritelja, treba znati da se riječ STVORITELJ (HALIK) u šerijatskim tekstovima koristi u dva značenja.

Prvo značenje – a to je općepoznato značenje koje je došlo u većini šerijatskih tekstova Kur'ana i Sunneta, da riječ STVORITELJ znači ONAJ KOJI STVARA IZ NIČEGA. A ovo je ono što je svojstveno samo Allahu, dželle še'nuhu, i što nije dozvoljeno pripisati nikome drugom.

Drugo značenje – a koje je došlo u nekim ajetima i hadisima, da riječ STVORITELJ znači ONAJ KOJI STVARA IZ NEČEG ŠTO VEĆ POSTOJI, tj. oblikuje, pravi i formira nešto drugo iz onoga što već postoji. U hadisu mutefekun alejhi koji govori o zabrani pravljenja kipova i crtanja je došlo da će na Sudnejm danu Allah reći musavvirima (onima koji prave kipove ili crtaju): „Oživite ono što ste stvorili“. Pa su tako u hadisu oni koji prave kipove od gline i slično i crtaju na jednoj boji sa drugim bojama nazvani stvoriteljima iako oni nisu stvorili iz ničega nego su oblikovali i formirali ono što već postoji.

Prema tome, na osnovu spomenutog značenje riječi HALIKIN (STVORITELJI) u ajetu treba da bude ono što je spomenuto u drugom zančenju ove riječi, tj. da dio ajeta AHSENUL HALIKIN znači da je Allah najbolji od onih koji stvaraju iz nečega što već postoji, odnosno od onih koji formiraju, oblikuju i prave od onoga što već postoji.

Treći ugao: ono što navode mufesiri u tumačenju ovog dijela ajeta:

Navodi otac mufesira Ibn Džerir Et-Taberi dva značenja ovog dijela ajeta: prvo koje prenosi od Mudžahida da kaže: „Oni oblikuju (formiraju) i Allah oblikuje, a Allah je najbolji oblikovatelj“.

Drugo koje prenosi od Ibn Džurejdža da je Allah rekao „Pa neka je blagoslovljen Allah najbolji od stvaratelja“ jer je Isa ibn Merjem takođe stvarao, pa nas Uzvišeni obavještava da On bolje stvara od onoga kako je Isa, alejhisselam, stvarao. Način stvaranja Ise, alejhisselam, je bio tako što bio napravio pticu od gline u njenom prirodnom obliku a zatim puhne u nju i bude ptica Allahovom dozvolom.

Zatim Ibn Džerir navodi da je stav koji je bliži ispravnijem ono što navodi Mudžahid jer Arapi nazivaju sve one koji nešto formiraju, prave i oblikuju stvarateljima.

Navodi Zamahšeri u svom tefsiru „El-Kešaf“, a to isto je došlo i u tefsiru „Dželalejn“ kao i u tefsiru savremenog učenjaka Šenkitija, da riječi Uzvišenog „Pa neka je blagoslovljen Allah najbolji od stvaratelja“ (po doslovnom prevodu) znače: pa neka je blagoslovljen Allah, najbolji od onih koji određuju, tj. da riječ HALIKIN znači ONI KOJI ODREĐUJU. A razlika između određivanja Allaha i Njegovih stvorenja je u tome što Allah kada odredi nešto tako i bude, dok Njegova stvorenja kada nešto odrede ne mora značiti da će tako i biti.

Dok imam Kurtubi u svom tefsiru navodi da riječi Uzvišenog AHSENUL HALIKIN znače (da je Allah) NAJSAVRŠENIJI (NAJPRECIZNIJI) OD ONIH KOJI FORMIRAJU (OBLIKUJU).

Prema tome, značenja koja navode mufesiri mogu se rezimirati u tri tumačenja:

Prvo – AHSENUL HALIKIN: (Allah je) najbolji od onih koji oblikuju i formiraju.

Drugo – AHSENUL HALIKIN: (Allah je) najbolji od onih koji stvaraju od kojih je bio Isa, alejhisselam.

Treće – AHSENUL HALIKIN: (Allah je) najbolji od onih koji određuju.

I još ako ovome dodamo da riječ HALIK u arapskom jeziku ima više značenja pored značenja STVARANJA, kao i to da sama riječ STVARANJE ima dva značenja: stvaranje iz ničega što je svojstveno samo Allahu i stvaranje iz nečega što postoji a što je svojstveno i Allahu i Njegovim stvorenjima, onda nebi trebala ostati nikakva nejasnoća oko razumijevanja ovog ajeta. Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Alejkumusselam ve rahmetullahi ve berekatuhu.

Hvala Allahu i neka je salavat i selam na posljednjeg vjerovjesnika, a zatim:

Hadisi o ljekovitosti Sene

Prenesena su dva hadisa o vrijednosti pijenja čaja od Sene.

Prvi – od Abdullah ibn Harama, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Koristite Senu i med (ili kim), u njima je lijek za svaku bolest osim es-Sama“. Upitaše: „Šta je es-Sam, Allahov Poslaniče“, a on odgovori: „Smrt“.

Bilježi ga Ibn Madže, Hakim, Taberani i Bejheki. Vjerodostojnim ga ocjenjuje Hakim, dobrim Albani, a slabim El-Busiri, Zehebi i Šuajb Arnaut, jer je u njegovom senedu ravija ‘Amr ibn es-Sekseki koji je metruk, tj. čiji su rivajeti ostavljeni zbog jake slabosti. Prema tome, hadis je jako slab.

Drugi – od Esme bint ‘Umejs, radijallahu anha, da ju je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, pitao čime pročišćava stomak. Ona je odgovorila da to radi sa Šubrumom (sitnim zrnom koji se koristi kao lijek za pročišćavanje stomaka) i Senom.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je onda rekao: „Ako u nečemu ima lijek od smrti, onda je to Sena“. Bilježi ga Tirmizi, Ibn Madže i Ahmed. U senedu ovog hadisa je ravija ‘Utbe ibn Abdullah koji je medžhul, tj. nepoznat. Kod Tirmizija je sened prekinut, nedostaje jedan ravija. Slabim su ga ocijenili Tirmizi, Albani i Šu'ajb Arnaut, a vjerodostojnim Hakim.

Ljekovitost Sene i upotreba pri liječenju od sihra

Ispravno je da o ljekovitosti Sene nema vjerodostojnog hadisa. Oba gore spomenuta hadisa su slaba, mada ih neki muhaddisi ocjenjuju dobrim ili vjerodostojnim. Bliže je ispravnom da su slabi, a Allah zna najbolje.

Međutim, u praksi je potvrđeno da se pijenjem jedne čaše čaja od Sene pročisti stomak u roku od 8 do 12 sati nakon pijenja.

A što se tiče liječenja sihra sa čajem od Sene, ne postoji hadis, ni vjerodostojan ni slab ni izmišljen, da je korisno piti čaj od Sene prilikom liječenja opsihrene osobe. S tim, da se opet u praksi potvrdilo veoma korisnim da opsihrena osoba, čiji sihr se nalazi u stomaku, pije čaj od Sene sa kojim se nastoji izbaciti sihr.

Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Načini, metode i sredstva sa kojima se liječi i uništava sihr se mogu podijeliti u dvije kategorije: 1- one koje su potvrđene u šerijatskim teksotvima i 2- one koje su se pokazale uspješnim u praksi a ispunjavaju tri šarta za dozvoljeno liječenje od sihra.

Naime, u šerijatskim tekstovima Kur’ana i vjerodostojnog sunneta je došlo nekoliko načina i metoda liječenja i uništavanja sihra:

Prvi način: pronalaženje i uništavanje sihra.

Dokaz za ovu metodu je hadis kojeg bilježe Buharija i Muslim u svojim Sahihima od Aiše, radijallahu anha. Kaže ona: “Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, je opsihirio Židov koji se zvao Lebid ibn El-E'asam iz židovskog plemena Benu Zurejk. Tako da se Allahovom Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, pričinjavalo da radi nešto a on to ne radi. Zbog toga je jednog dana ili jedne noći Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, dovio, pa dovio i opet dovio“. U snu su mu došla dva meleka, obavijestili ga da je opsihren, na što je napravljen sihr i gdje je sihr. Zatim je Poslanik, sallallahu aleji ve sellem, otišao do bunara u kojem je bio sihr i izvadio ga, pa je time odmah ozdravio.

Znači, Allah mu je putem sna ukazao na mjesto sihra, on ga je izvadio i time je bio otklonjeno djelovanje sihra. Ovo je najbolja i najefikasnija metoda liječenja od sihra, s tim da je istovremeno i najteža zbog težine pronalženja sihra.

Sihr kada se pronađe treba uz učenje Euze, Ajetul-kursija, Felak ili Nas, otvoriti, razvaliti i uništiti ono na što je napravljeno, može se prethodno i potopiti u naučenoj vodi, a zatim sve to spaliti ako je od materijala koji gori.

Drugi način: liječenje i uništavanje sihra šerijatskom rukjom.

Dokaz za ovo su sure i ajeti za koje je poimenično i direktno došlo u vjerodostojnim hadisima da su učeni kao rukja. Od tih sureta i ajeta su sura Fatiha (muttefekun alejhi), Mu'avvezat (Ihlas, Felek i Nas) (Buharija) i Kafirun (Taberani), ako uzmemo da je hadis o njoj dobar i prihvatljiv, jer u sebi ima slabosti).

Ostale sure i ajeti, poput sura Bekare, Ajetu-kursi i dva zadnja ajeta iz Bekare, one su došle u kontekstu onoga što štiti onoga koji ih uči od šejtana, a time ujedno i od džina, sihra, uroka i svih drugih vrsta zla. Preciznije reći za ove zadnje sure i ajete da su hadisi o njima dokaz da se uče kao zaštita i preventiva od sihra, džina, uroka i slično, a ne da su direktan dokaz o preporučenosti da se uče kao rukja.

Sa druge strane, potvrđeno je praksom i iskustvom pri liječenju sihra da ajeti u kojima se spominje riječ sihr efikasno djeluju pri uništenju i liječenju od siha, kao mnogi drugi ajeti.

Treći način: liječenje dozvoljenim lijekovima.

Dokaz za ovo je hadis kojeg bilježi Buharija od S'ad ibn Ebu Vekkasa, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ko pojede sedam hurmi (datula) Adžve (vrsta medinskih datula) na tašte, taj dan mu neće naštetiti ni otrov ni sihr“.

Sa druge strane, iz iskustva i prakse uleme i učača rukje, a ne šerijatskih tekstova, potvrđeno je da u liječenju sihra pomažu sljedeće metode i sredstva:

Prvi način: činjenje hidžame.

Najbolje je da se hidžama uradi na onom mjestu gdje se osjeća djelovanje sihra. O tome je govorio Ibn el-Kajjim u svojim knjigama.

Drugi način: upotreba lotosovog lista (sidra).

Navodi Kurtubi u svom tefsiru (Tefsir Kurtubi, 2/49) od učenjaka Ibn Bettala da je rekao: „Došlo u knjizi Vehb ibn Munebbiha da se uzme sedam listova zelenog lotosa, te da se izdrobe između dva kamena (tj. da se samelju ili isjeckaju), zatim se stavi u vodu na koju se nauči Ajetul-kursij. Poslije se ta smesa pije tri puta i kupa sa njom, pa se otkloni sve što je pri njemu (opsihrenom). Također, ovo je korisno muškarcima kada imaju sihr sprečavanja prilaska supruzi“.

Treći način: kupanje vodom na koju su naučeni ajeti sihra.

Pod ajetima sihra se misli na: El-bekare 102, El-E'araf 117-122, Junus 79-82 i Taha 65-70.

Navodi Ibn Kesir u svom tefsiru (Tefsir Ibn Kesir, 4/287) od Ibn ebi Hatima a on sa lancem prenosilaca od Ibn ebi Sulejma da je rekao: „Do mene je došlo da su ovi ajeti lijek od sihra, sa Allahovom dozvolom. Uče se na posudu u kojoj je voda, zatim se prospe na glavu opsihrenog. Ajeti: Junus 81-82, El-E'araf, 118-122, Taha 69“.

Četvrti način: upotreba kraljevskog zrna i Sene.

Upotreba kraljevskog zrna (izdrobljenog i pomiješanog sa jogurtom) i čaja od Sene je korisna u liječenju sihra koji je pojeden ili popijen. Oboje uzrokuje jak proljev, pa se očekuje da se time izbaci sihr koji se nalazi u probavnim kanalima (stomaku). Ako sihr nije pojeden niti popijen, onda nema efekta piti to zrno radi liječenja sihra.

Peti metod: liječenje terapijom.

To jest, korištenje terapije pri liječenju koju odredi učač rukje, a koja se sastoji od svakodnevnog:

– pijenja naučene vode (najbolje je da bude Zemzem ili izvorska voda),

– masiranja tijela naučenim maslinovim uljem (naveče),

– jedenja naučenog meda,

– pijenja naučenog čurokotovog

– kupanje naučenom vodom,

– slušanje rukje,

– učenja Kur'ana, dovljenja i zikrova (jutarnji i večernji, kao i zikr posije farzova).

– klanjanje dobrovoljnih namaza (naročito noćnog) i slično.

Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Alejkumusselam.

Nema razilaženja među učenjacima da je vadžib pokriti stidno mjesto prilikom obavljanja namaza. Kaže Ibn Hazm u knjizi “Meratibul-idžma” (1/28): “Složni su daje prekrivanje avreta u namazu stroga obaveza onome ko posjeduje odjeću koja mu je dozvoljena”. S tim da su se razišli oko toga da li je prekrivanje avreta u namazu šart valjanosti namaza ili ne, tj. da onaj ko klanja otkrivenog stidnog mjesta, da li mu je time pokvaren namaz ili je on samo griješan a namaz mu je ispravan. Na ovom zadnjem stavu su Malik i Šafija u jednom od njegova dva mišljenja. Dok je veći dio učenjaka na stavu da onaj ko klanja otkrivenog stidnog mjesta da mu je namaz batil. Oni koji smatraju da je pokrivanje stidnog mjesta šart valjanosti namaza to dokazuju riječima Uzvišenog: “O sinovi Ademovi, lijepo se obucite kad hoćete molitvu obaviti!” (El-Earaf, 31). Međutim, može se prigovoriti da najviše na što upućuje ajet je obaveza pokrivanja i da ne upućuje na to da je pokrivanje stidnog mjesta šart primanja namaza. Takođe, oni koji smatarju da je pokrivanje u namazu samo vadžib ili čak sunnet dokazuju to sa hadisom mutefekun alejhi u kojem Sehl ibn S'ad kaže: “Muškarci su klanjali sa Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, tako što bi vezali krajeve svoje odjeće ispod pasa na svoje vratove poput onoga kako rade djeca, a ženama bi bilo rečeno da ne podižu svoje glave sve dok se muškarci ne isprave na sjedenju”. Ovaj hadis ukazuje da pokrivanje stidnog mjesta nije čak ni vadžib a kamoli šart.
Prema tome, ispravno je da je pokrivanje stidnog mjesta u namazu vadžib a ne šart valjanosti namaza. A što se tiče toga šta je stidno mjesto kod žene u namazu, oko toga islamski pravnici imaju podijeljeno mišljenje.

Pa je tako kod hanefija stidno mjesto kod žene u namazu njeno čitavo tijelo izuzev lica, unutrašnjeg dijela šaka i gornjeg dijela stopala.

Kod šafija stidno mjesto žene u namazu je njeno cijelo tijelo izuzev lica i šaka.

Kod hanabila je takođe, cijelo tijelo žene stidno mjesto u namazu izuzev lica.

Dok malikije stidno mjesto dijele na dva dijela: dijelovi tijela koja je stroga obaveza pokriti i dijelovi tijela koja nije stroga obaveza pokriti. Oni dijelovi koje je stroga obaveza pokriti po njihovom propisu je od pupka do koljena, a dijelovi tijela koje nije stroga obaveza pokriti je čitavo tijelo žene izuzev lica i šaka.

Prema tome, oko pokrivanje stopala u namazu dva su stava učenjaka:

Prvi: da su stopala avret u namazu i da je vadžib da se pokriju na čemu je džumhur (većina) učenjaka ovog Ummeta od malikija, šafija i hanabila, a od savremenih učenjaka ovaj stav zastupaju Bin Baz i Albani.

Drugi: da stopala nisu avret u namazu i da je ženi dozvoljeno klanjati namaz otkrivenih stopala. Na ovome su hanefije, Sevri, Muzeni a njemu naginju i Ibn Tejmije i Usejmin. Od najjačih dokaza sa kojima se dokazuje obaveza pokrivanja stopala, mimo općeg značenja gore spomenutog ajeta, su dva hadisa.

Prvi hadis: Ono što se prenosi id Umi Seleme, radijallahu anha, da je pitala Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem: Da li žena može klanjati u košulji i marami a da nema izara (ogrtač ispod pasa)?” A on joj je odgovorio: “Nema smetnje ako košulja prekriva gornji dio stopala”. Hadis bilježe Ebu Davud, Hakim i Malik. Kaže Darekutni da je hadis mevkuf, tj. da su ovo riječi Umu Seleme, radijallahu anha, i na ovome su složni muhadisi. S tim da hadis ima drugu mahanu a to je da je ravija na kojem se spajaju svi rivajeti Umu Muhammed ibn Zejd ona nepoznata osoba. Pa tako, kako pojašnjava šejh Albani u knjizi “Temamul-minne” (strana 161) hadis je slab, svejedno bio merfu'un (da je pripisan Poslaniku, sallallahu alejhi ve selem) ili mevkufun (da je pripisan ashabu). Ovo znači da ovaj hadis ne može biti dokaz po ovom pitanju.

Drugi hadis je ono što se prenosi od Ibn Omera, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Onaj ko spusti svoju odjeću ispod članaka iz oholosti Allah ga neće gledati na Sudnjem danu”, pa je upitala Umu Seleme, radijallahu anha: “Šta da rade žene sa odjećom koja je spuštena ispod članaka?”, pa je odgovorio:”Neka je spuste jedan pedalj”. A ona priupita: “Znači otkriće im se njihova stopala”? A on joj odgovori: “Pa onda neka je spuste jedan lakat i ne prelazeći tu dužinu”. Prvi dio hadisa bez dodatka Umu Seleme, radijalalhu anha, je mutefekun alejhi, dok je dodatak od Umu Seleme ubačen od strane ravije Nafije, te zbog toga ovaj dio hadisa nisu ni naveli Buharija i Muslim, a kako kaže Ibnul-Dževzi Nafija nije živio u vrijeme Umu Seleme, te nije mogao čuti hadis od nje. Ovaj hadis bilježe Tirmizi, Nesai, Ahmed i ostali. Prema tome, ovaj rivajet je slab, međutim prenešen je u drugim rivajetima kod Nesaia i Malika u rivajetima koji su prihvatljivi. Oni koji dokazuju sa ovim hadisom obavezu pokrivanja stopala u namazu može im se prigovoriti da se u hadisu uopšte ne spominje namaz, tako da on ne može biti dokaz po ovom pitanju.

Učenjaci su složni na tome da se izuzima iz obaveze pokrivanja žene u namazu pokrivanja lica, a razišli su se oko pokrivanja šaka i stopala izuzev u prisustvu muškaraca. Dokaz za ovo izuzimanje im je nelagodnost i teškoća pokrivanja spomenitih dijelova. Opći dokazi sa kojima se dokazuje obaveza pokrivanja žene u namazu ne preciziraju koji dijelovi se moraju pokriti, a oni koji obavezuju ženu da mora pokriti stopala u namazu nemaju vjerodostojnog dokaza za to. Prema tome, nema smetnje da žena klanja otkrivenog lica, šaka i stopala, na čemu su Ebu Hanife, Sevri, Muzeni, Ibn Tejmije i Usejmin od savremenih učenjaka.
A što se tiče djevojčice, ako je punoljetna potpada pod ovaj propis, a ako nije punoljetna onda nije griješna ako klanja a nije pokrila sav avret u namazu koji bi inače trebala pokriti da je odrasla. Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com

Alejkumusselam.
U vjerodostojnim hadisima je prenešeno da se ikamet može učiti na dva načina.
Prvi način:
Allahu ekber! Allahu ekber!
Ešhedu en la ilahe illa-llah!
Ešhedu enne Muhammeden resulu-llah!
Hajje ales-salah!
Hajje alel-felah!
Kad kametis-salatu! Kad kametis-salah!
Allahu ekber! Allahu ekber!
La ilahe illallah!
Ovaj način se prenosi u hadisu Abdullaha ibn Zejda, radijallahu anhu, da je Bilal, radijallahu anhu, učio ikamet ovim riječima. Hadis bilježe Ebu-Davud, Ibn-Madže, Ahmed i drugi. A Buharija ga ocjenjuje vjerodostojnim.
Drugi način:
Allahu ekber! Allahu ekber! Allahu ekber! Allahu ekber!
Ešhedu en la ilahe illa-llah! Ešhedu en la ilahe illa-llah!
Ešhedu enne Muhammeden resulu-llah! Ešhedu enne Muhammeden resulu-llah!
Hajje ales-salah! Hajje ales-salah!
Hajje alel-felah! Hajje alel-felah!
Kad kametis-salatu! Kad kametis-salah!
Allahu ekber! Allahu ekber!
La ilahe illallah
Ovaj način učenja ikameta je došao u hadisu Ebi Mahzure u kojem je rekao Poslanik, sallalahu alejhi ve sellem: “A ikamet ima sedamnaest rečenica.” Bilježi ga Tirmizi i Nesai, a vjerodostojnim ga ocjenjuju Tirmizi i Albani.
Ovaj drugi način učenja ikameta je onaj koji se praktikuje kod nas u Bosni.
Prema tome, učenje ikameta poput ezana kako se praktikuje kod nas u Bosni i na čemu je hanefijski mezheb je ispravan, na vjerodostojnom hadisu zasnovan način učenja ikameta. Nema smetnje da se ikamet uči na bilo koji od ova dva načina. Ve billahi tevfik.

Na pitanje odgovorio dr. Zijad Ljakić – zijad-ljakic.com