Učenjaci smatraju da se imetak koji čovjeka prati do kabura odnosi na onoga koji umre a imao je svojih robova koji ga prate do kabura, a robovi su imetak koji se kupuje i prodaje kao i svaka roba.

Drugi učenjaci smatraju da to znači onaj imetak zbog kojega ga drugi cijene, kao što su oni koji nisu iz njegove porodice, a dođu mu na ispraćaj zbog toga što je bio imućan, kao, recimo, ugledniji trgovac ili poslovan čovjek. Zbog toga smo počesto u prilici osvjedočiti se da dženazu siromaha prate samo oni iz njegove porodice koji mu nose tabut, njih četiri, pet ili najviše šest ljudi, a kad umre neki imućan čovjek, mašallah… ljudi napune cijeli mesdžid. To je dokaz da ga prate zbog njegovog imetka.

Neki su mišljenja da se to odnosi na one pokrivače kojima je umrli bio pokriven do kabura, a koji se vraćaju nazad, ali je to jako slabo mišljenje.

Dakle, relevantna mišljenja su samo prva dva: ili se pod tim imetkom koji ga prati do kabura podrazumijevaju njegovi robovi, ili onaj imetak zbog kojega ga ljudi prate na posljednjem ispraćaju, a misli se na veliki broj ljudi koji nisu dio njegove porodice niti rodbine.

Iz fetvi i predavanja šejha Muhammeda b. Saliha el-Usejmina